Η Κυρα-Κατίνα

Λοιπόν, ας αρχίσω με την αγγλικού μας (τη βλαμμένη που λέγαμε). Εγώ λοιπόν το Proficiency το έδωσα "κρυφά" (ή τέλος πάντων ανεξάρτητα) από το φροντιστήριο (είχα το λόγο μου). Τη Δευτέρα λοιπόν, μόλις μπήκα στην τάξη, πήρε το διαβόητο σατανικό της χαμόγελο και με ρώτησε: "Λοιπόν, πώς τα πήγες χτες στο Proficiency";
Όλοι παγώσαμε, ειδικά εγώ. Στεκόμουνα δίπλα στην πόρτα και κοίταζα μια αυτή, μια τους συμμαθητές μου, που άλλοι ήταν το ίδιο ξαφνιασμένοι με εμένα, άλλοι κοίταζαν το πάτωμα. Ε, τι να έλεγα, της είπα "καλά". Δεν θύμωσε, πολύ ήρεμα το πήρε, μόνο με ρώτησε γιατί δεν της το είχα πει. Είπα μια δικαιολογία και τελείωσε το θέμα. ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΕΜΑΘΕ; ΠΟΙΟΣ ΤΗΣ ΤΟ ΕΙΠΕ; Βασικά το περίμενα. Ήξερα ότι σε αυτή την "πόλη" δεν υπήρχε περίπτωση να μην το μάθει. Αλλά δεν περίμενα να το μάθει τόσο γρήγορα...