Κοντεύω να σκάσω εδώ μέσα. Ο πατέρας μου, η μάνα μου και τα αδέρφια μου μου τη σπάνε ο ένας πιο πολύ απ τον άλλον. Γκρρρρρρ. Δεν πάμε καθόλου καλά τελευταία. Είναι ανυπόφορο να είμαι σπίτι και να ακούω τις μαλακίες του καθενός. Ο μικρός έφερε 16 και κάτι από τα αγγλικά και έκλαιγε πριν. Ο πατέρας μου του απαγόρεψε να ξαναανοίξει PC ή/και παίξει ηλεκτρονικό μέχρι το σαββατοκύριακο. Μετά ήρθε εδώ και απαίτησε να κάνω το ίδιο για να μη δίνω το κακό παράδειγμα. Δεν πάει στο διάολο λέω γω. Είναι όμως το ίδιο ανυπόφορο να είμαι έξω και να περπατάω πέρα δώθε μόνος μου. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Γαμώτο.
Υ.Γ.: Σήμερα είναι του Αγίου Βαλεντίνου. Πάντα μου την έσπαγε αυτός. Άλλος ένας λόγος για νεύρα. @@
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Take it easy.. Mην τρελλαίνεσαι!
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ θα σου λείπουν αυτές οι φάσεις σε λίγα χρόνια!!!!
Να το ΄ξερα τότε...
Να ΄σαι καλά. :)
proxora mprosta re thirio
Σου απαγόρευσε, αλλά εσύ μπήκες και έγραψες στο blog :) Εντάξει μην τα παίρνεις τόσο βαριά... δες το σαν μια φάση που έχει ημερομηνία λήξης!
Βασικά αυτό το "Δεν πάει στο διάολο λέω γω" του το είπα, αν και κάπως πιο ευγενικά, οπότε δεν επέμεινε :Ρ
Δημοσίευση σχολίου