Μέρες είχα να γράψω, δεν έγινε τίποτα καλό στο ενδιάμεσο. Α ναι, πήγα Αθήνα αλλά τώρα που γύρισα είναι χειρότερα από πριν, οπότε δεν το λες ακριβώς καλό. Τα μικρά έχουν εγκατασταθεί σχεδόν ολοήμερα στο κρεβάτι μου και διαβάζουν μίκυ μάους και διάφορα τέτοια με τη δικαιολογία ότι είναι πιο ωραία εδώ" και με τη μόνιμη ασπίδα ότι δεν ενοχλούν (διότι αν πω ότι ενοχλούν θα αρχίσουν οι ερωτήσεις για το τι κάνω και δεν τα θέλω εδώ). Μόλις έβαλα στο μεσαίο τις φωνές, μας άκουσε όλη η γειτονιά γαμώ το μπελά του, αλλά αυτός ατάραχος συνεχίζει επιμένοντας ότι δεν ενοχλεί. Όπως τον βλέπω τώρα να κάθεται, θέλω απίστευτα να του πετάξω κάτι. Μόλις ήρθε ο πατέρας μου και συμφωνεί ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αφού δεν με ενοχλεί και επίσης δε βλέπει γιατί δε θέλω να παίζουν αρμόνιο στο δωμάτιό μου. Σκατά. Μόλις σηκώθηκε, νευριασμένος. Ναι, βγες κι απο πάνω τώρα. Ηλίθιο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου