Κωλοπετεινίτσας συνέχεια

Σήμερα ενώ γυρνούσα από το φροντιστήριο συνάντησα στο δρόμο την αγγλικού από το παλιό μου σχολείο (μια βλαμμένη), που ήταν στο αυτοκίνητό της. Για κακή μου τύχη ο δρόμος ήταν άδειος, οπότε κατέβασε το παράθυρο και με κοίταξε ψυχρά. "Πως τα πάς;" μου λέει. "Μια χαρα, εσεις". "Τι μου λέει η (το όνομα της γνωστής αγγλικού από το φροντιστήριο) ότι λες άσχημα πράγματα για μενα;" Μένω μαλάκας. "Τι εννοείτε;" "Λες ότι είμαι κακιά, ότι δε σας έκανα μάθημα, κλπ". Εγώ εντωμεταξύ δεν είχα πει ούτε τα μισά απ' αυτά που μου αράδιαζε, και σίγουρα όχι σ' αυτή απ' το φροντιστήριο. Δε σταματάει ποτέ να κουτσομπολεύει; Ήρθε κι ένας καημένος από πίσω με τη μηχανή και περίμενε και η άλλη να μου λέει τα πράγματα για τα οποία την κατηγορούσα. Εγώ αρνιόμουνα φυσικά ότι το έκανα... Δεν ξέρω αν με πίστεψε και ούτε με νοιάζει καθόλου. Αλλά τέσπα. Τσαντίστηκα πάλι.