Διάλογος σήμερα στη Μουσική που ακούγαμε την 9η του Μπετόβεν... Λέω στο διπλανό μου:
-Καλα, πώς τα ακούγανε αυτά τότε;
-Έλα ντε. Δεν ακούγονται με τίποτα. Δεν παίρνουμε καμιά Βανδή να ακούσουμε...
-Βασικά εγώ αναρωτιέμαι και πώς ακούτε εσείς αυτά.
-Γιατι, εσύ δεν τα ακούς;
-Όχι...
-Καλά και τι ακούς; (Δεν υπάρχει άλλο είδος φαίνεται.)
-Κυρίως ξένα.
-Α, σαν τους Beatles;
-Όχι και τόσο, οι Beatles ειναι παλιοί. Εγώ ακούω π.χ. (του λέω μερικά ονόματα)
-Ναι, ακούς κι εσύ αυτά που ακούνε οι γέροι (Ξέρετε εσείς κανένα γέρο να ακούει Nightwish και Green Day;)
-Όχι και γέροι. Πολλοί στην ηλικία μας τα ακούνε αυτά.
-(Ειρωνικά) Πουν' τοι;
-Εδώ πολύ λίγοι, αλλά στην Αθήνα πολλοί
-Α, καλά, κάνε κι εσύ ότι κάνουν στην Αθήνα
-Γιατί, τι πρόβλημα υπάρχει; (Έτοιμος να αρπαχτώ)
-Στην Αθήνα ζούνε μέσα στην κλεισούρα (ενώ εμέις στα πράσινα λιβάδια και είμαστε περήφανοι γι' αυτό)
-Κάνεις λάθος κι εκτός αυτού, εδώ είναι όλοι βλάχοι και κουτσομπόληδες
-Πρώτον καλύτερα βλάχος παρά μαλάκας και δεύτερον τι πειράζει το κουτσομπολιό; Κι εγώ κουτσομπολεύω και μου αρέσει.
...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
gelio eixe ayto
πω πω.. διάλογοι στα θρανία! πολύ καλή φάση
καλότατο :-) (όμως, κρίμα βρε, η ενάτη είναι ροκ πριν απ το ροκ!)
Στη γνωστή "μελωδία της χαράς" (που έγινε και ύμνος της Ευρωπαικής Ένωσης") δοκιμάστε να τραγουδήσετε:
Όπα-όπα τα μπουζούκια
όπα και ο μπαγλαμάς
της ζωής μας τα χαστούκια
με το γλέντι τα περνάς.
Ταιριάζει "γάντι", λες και ο Μπετόβεν έγραψε τη μελωδία για αυτούς τους στίχους.
Δοκιμάστε το, πιστεύω ότι θα γίνει καλός χαβαλές.
Καλά να περάσετε
'Ολη μου η ζωή περνά μπροστά από τα μάτια μου... Ρε συ τουβλάκι μπας και είσαι από Κόρινθο; χαχα
Δημοσίευση σχολίου