Συνουσιάζομαι μετά της Παναχαϊκής μου εντός

Μέρες είχα να γράψω, δεν έγινε τίποτα καλό στο ενδιάμεσο. Α ναι, πήγα Αθήνα αλλά τώρα που γύρισα είναι χειρότερα από πριν, οπότε δεν το λες ακριβώς καλό. Τα μικρά έχουν εγκατασταθεί σχεδόν ολοήμερα στο κρεβάτι μου και διαβάζουν μίκυ μάους και διάφορα τέτοια με τη δικαιολογία ότι είναι πιο ωραία εδώ" και με τη μόνιμη ασπίδα ότι δεν ενοχλούν (διότι αν πω ότι ενοχλούν θα αρχίσουν οι ερωτήσεις για το τι κάνω και δεν τα θέλω εδώ). Μόλις έβαλα στο μεσαίο τις φωνές, μας άκουσε όλη η γειτονιά γαμώ το μπελά του, αλλά αυτός ατάραχος συνεχίζει επιμένοντας ότι δεν ενοχλεί. Όπως τον βλέπω τώρα να κάθεται, θέλω απίστευτα να του πετάξω κάτι. Μόλις ήρθε ο πατέρας μου και συμφωνεί ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αφού δεν με ενοχλεί και επίσης δε βλέπει γιατί δε θέλω να παίζουν αρμόνιο στο δωμάτιό μου. Σκατά. Μόλις σηκώθηκε, νευριασμένος. Ναι, βγες κι απο πάνω τώρα. Ηλίθιο.

0

PARTY TIME!!

Παρασκεύη 3 Μαρτίου


HIM DarkSecret Club Carnival Horror Party - Επίσημο Pre-Show της εμφάνισης των HIM στην Αθήνα, την Παρασκεύη 3 Μαρτίου στο club ΤΕΧΑS με την υποστήριξη της DIDI Music, Warner music.Δύο dj sets : gothic, rock, glam & sleaze, industrial, death rock, punk με kitsch 80's , 90's ,pop σφήνες.Χωρίς στερεότυπα!On screen cult horror ταινίες και clips.Theme Pretty & Damned, "Carnival Freakshow"
Πολλά free δώρα για τους πρώτους- dress up!


Είσοδος: Ελεύθερη

Texas (Ιπποκράτους 56)

www.texasclub.gr



Ha!Be there people!!! :)

Για 'σένα..

Σε αγαπαώ και το ξέρεις,είσαι ένα απο τα πιο σημαντικά άτομα της ζωής μου,με έχεις βοηθήσει και σου έχω σταθεί...Πόσσες φορές ζήτησες τη βοήθειά μου?Πόσσες φορές σε πήρα τηλέφωνο κλαίγοντας?Θα έκανα τα πάντα...Για άλλη μια φορά θέλω να σε βοηθήσω...Για άλλη μια φορά το πρόβλημα είναι το ίδιο...Είναι φαύλος κύκλος και το ξέρεις,το καταλαβαίνεις αλλά δεν το αλλάζεις,ζητάς τη γνώμη μου μα δεν την υπολογίζεις,απελπίζεσαι αλλά δεν ξεφεύγεις...Πότε,πες μου πότε?Για πόσσο ακόμα?Όχι για μένα,όχι για τους άλλους,για εσένα..Ναι υπάρχει και ο εαυτός σου,υπάρχουν πράγματα που κάνεις για εσένα...Υποχείριο?Κι άλλο?Χρόνια μου μιλάς,χρόνια σου απαντάω και η κατάσταση παραμένει στάσιμη...Γιατί?Ένα βήμα είναι...Δεν καταλαβαίνεις?Δεν προσπαθείς,το ξέρεις,μπορείς και δεν το κάνεις..Ως προς τι λοιπόν η απόγνωση?

Για 'σένα...

Αγαπημένη μου μαμά...

Πηγαίνετε σε αυτό το ποστ και διαβάστε το edit που έκανα κάτω κάτω... Λοιπόν, αναθεωρώ...
Αποφάσισα αυτές τις μέρες να αλλάξω τα μαλλιά μου μετά από χρόνια που ακολουθούσα το οικογενειακό στυλ (εγκεγκριμένο από τη μάνα μου και τη γιαγιά μου...). Οχι τίποτα συνταρακτικό, απλά έριξα τα μπροστινά μαλλιά στο μέτωπο αντί να τα έχω όλα πίσω. Κάποια στιγμή λοιπόν το πρόσεξε η μάνα μου...
-Θέλεις χτένισμα, τα μαλλιά σου πέφτουνε στο μέτωπό σου.
-Το ξέρω ότι πέφτουν στο μέτωπό μου.
-Ε;
-Εγώ τα έκανα.
-Τα προτιμάς έτσι; (με ύφος σαν να έβλεπε νοσηλευόμενο στις χρόνιες παθήσεις στο Δρομοκαΐτειο).
-Ναι.
-(Με το ίδιο ύφος) Καλά, τι να σου πώ...
Το παρέβλεψα, ας λέει ότι θέλει. Χτες βράδυ πάλι που λούστηκα και τα ξαναέκανα έτσι... Με βλέπει και μου λέει δήθεν αδιάφορη "Θέλεις χτένισμα". Ναι, καλά, με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι...
Παρακάτω. Το δωμάτιο δεν είναι όλο δικό μου, έχει ο μικρός το αρμόνιο αλλά δεν έχει σημασία, όποιος θέλει μπαίνει όποτε θέλει, χωρίς καμία δικαιολογία. Πολλές φορές τη μέρα κάποιος από τους τέσσερεις μπαίνει, κάνει μια βόλτα στο δωμάτιο, κοιτάει γύρω και ξαναβγαίνει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο υπολογιστής είναι έτσι που όποιος μπαίνει στο δωμάτιο βλέπει κατευθείαν την οθόνη. Ελάχιστο μέτρο προστασίας, να κλείνω την πόρτα. Όχι ότι αποτρέπει κανέναν από το να μπει, αλλά τουλάχιστον δεν μπορεί κανείς να κάθεται στο διάδρομο και να κοιτάει με την ησυχία του. Ούτε αυτό λοιπόν αρέσει στη μάνα μου... Πολλές φορές έρχεται και με ρωτάει γιατί έχω την πόρτα κλειστή... "Μήπως έχεις κάτι να μας κρύψεις;" Τι να απαντήσω, ότι στην ηλικία μου θα έπρεπε αλλά δεν μπορώ γιατί κάποιος είναι μονίμως πάνω από το κεφάλι μου όποτε είμαι στο δωμάτίο μου; Το θέμα τέσπα είναι ότι τώρα αποφάσισε να το θέσει ευθέως και να βάλει και τον πατέρα μου να μου κάνει την ίδια ερώτηση... Ε, τελικά την πλήρωσε αυτός, που δεν μου φταίει και σε τίποτα, αλλά αυτός μου μίλησε, αυτός τα άκουσε. Η μάνα μου αρνείται πεισματικά να παραδεχτεί οτιδήποτε από αυτά, όσο και να την στριμώξω...
Α ναι και κάτι άλλο... Το δωμάτιο των γονιών μου είναι κρύο. Έτσι, η μάνα μου που θέλει να κοιμάται το μεσημέρι έχει βρει τη λύση: έρχεται στο κρεβάτι μου. Έλα όμως που μετά δε σηκώνεται... Πέντε έφυγα για τα αγγλικά και στις 6μιση που γύρισα ήταν στο κρεβάτι μου. Είχε μόλις ξυπνήσει και διάβαζε εφημερίδα. Ξανακοιμήθηκε μετά... Πριν λίγο έφυγε. Θεωρητικά δεν είναι πρόβλημα...Ήθελα να ακούσω μουσική, αλλά εντάξει δεν καίγομαι και τόσο. Μου τη σπάει πιο πολύ η ιδέα, ότι μπορεί να έρχεται στο δωμάτιό μου και να μένει όσο θέλει γιατί "το δικό της είναι κρύο"... Το καλοκαίρι όμως που κάθεται στο ούτως ή άλλως όχι και τόσο ζεστό δωμάτιό της με το κλιματιστικό, ενώ εγώ καθόμουνα και έβραζα στο καμίνι μου, μέχρι που φέτος επιτέλους μετά από καβγάδες χρόνων μου έβαλαν κι εμένα κλιματιστικό; (Μια που πιάσαμε δηλαδή το θέμα της θερμοκρασίας...)

Ότι μου κατέβει

Με εκείνο το φίλο μου που έλεγα τα βρήκα (νομίζω δηλαδή). Αθήνα με έψησε ο πατέρας μου να πάω για να κατεβούμε και Στουρνάρη το Σάββατο πρωί, με την υπόσχεση να πάω και μόνος μου. Τελικά ο μικρός είχε εξετάσεις ωδείο Σάββατο πρωί και φύγανε μεσημέρι οπότε δεν πήγα. Κάθισα σπίτι με τη μάνα μου (τι ωραία) μου είπε να πάμε πουθενά αλλά δεν είχα όρεξη, τουλάχιστον με άφησε ήσυχο. Χτες κοιμήθηκα 4 το πρωί, ξύπνησα μεσημέρι και τώρα δε νυστάζω καθόλου, να δω πώς θα πάω σχολείο. Πολύ λίγο διάβασμα έχω για αύριο, μου έχει μείνει η Ελένη που γράφουμε κιόλας αλλά βαριέμαι...

Τίποτα

Βαριέμαι και έχω νεύρα,τρελά νεύρα όμως!Τώρα το γιατί είναι μεγάλη ιστορία και που να εξηγώ το καμμένο...Τέσπα απλά ήθελα να πω.....ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΖΩΟ,ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΕΓΩ ΥΣΤΕΡΙΚΗ ΓΙΑ ΠΑΡΤΥ ΣΟΥ!ΑΝΤΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΛΕΟΝ!!!Απλά πράγματα ούτε υπερβολές ούτε τίποτα!Ευχαριστώ!

Πάλι μαλακία έκανα.

Και μεγάλη. Είπα μια βλακεία σε ένα φίλο μου, τον μόνο εδώ πέρα που (περίπου) πραγματικά αποκαλώ φίλο και όλη την υπόλοιπη μέρα η μόνη λέξη που μου έλεγε ήταν "φύγε". Γαμώτο. Και δεν απαντάει ούτε στα μηνύματα. Πάλι γαμώτο. Δεν θέλω να τσακωθούμε ειδικά με αυτόν, πρώτον ήταν ο μόνος που (σχεδόν) συννενοούμασταν και δεύτερον ξέρει και πράγματα που μπορούν να με κάψουν αν μαθευτούν στο σχολείο... Ουπς. Και δεν ήθελα ρε γαμώτο να τον προσβάλλω σε καμία περίπτωση, εγώ για πλάκα το είπα... Εντάξει, ήταν σαφώς κακόγουστο αστείο, τώρα το παραδέχομαι, αλλά όχι να κάνει κι έτσι. :(

Τι φοβάται τώρα;

Σαν να μη μου έφτανε το μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα (βλέπε προηγούμενο ποστ) τώρα γκρεμίζεται και ότι λίγο υπήρχε δεξιά και αριστερά... Να εξηγήσω. Μέχρι πρόσφατα η μάνα μου ήταν πολύ χαλαρή μαζί μου. Κυρίως με το θέμα της Αθήνας. Ήξερε ότι θέλω να κατεβαίνω συχνά και δεν είχε πρόβλημα. Έτσι εγώ μια φορά στο τόσο έπαιρνα το τρένο και κατέβαινα σε κάτι συγγενείς... Δεν έκανα και τίποτα ιδιαίτερο αλλά εντάξει, καλά περνούσα, ήταν και μια αλλαγή από τα συνηθισμένα, ξέφευγα και από τις καταστάσεις που ανέφερα πάλι στο προηγούμενο ποστ. Όχι πια... Έχω από τα Χριστούγεννα να το κάνω αυτό, διότι απλώς δεν έτυχε. Και μάλλον δεν πρόκειται να ξανατύχει. Διότι όπως είπε η μάνα μου σε κάποιον γνωστό, κάποιο ζευγάρι φίλων με παιδί στην ηλικία μου στην Αθήνα (δεν ξέρω και ποιοι να τους ρίξω ένα βρισίδι) της είπαν εμμέσως πλην σαφώς ότι είναι τρελή που με αφήνει στο τρένο μόνο μου. Και αυτή τους πίστεψε. Επίσης μάλλον οι ίδιοι της είπαν για τις επικοινωνίες μέσω Ίντερνετ. Τις μαλακίες που λέγονται στα κανάλια και τις εφημερίδες... Ε, τα πίστεψε κι αυτά η μάνα μου και τώρα πολύ θα ήθελε να μου κόψει και το Ίντερνετ. Αυτό όμως δε θα την αφήσω να το κάνει με τίποτα... Τέσπα, την ίδια μέρα που το έμαθα αυτό έμαθα και για το Proficiency. Ήταν λοιπόν μια καλή αφορμή να της ζητήσω ταξίδι... Αυτή συμφώνησε αλλά, όλως τυχαίως την επόμενη μέρα μου είπε ότι θα κατέβαινε και αυτή Αθήνα το συγκεκριμένο Σαββατοκύριακο... Βρίσκω μια δικαιολογία και λέω γι' αυτό το Σαββατοκύριακο... Ε λοιπόν δεν πτοήθηκε. Αυτό το Σαββατοκύριακο σκοπεύει να μου στείλει τον πατέρα μου και τα αδέρφια μου. Για μένα βεβαίως δεν νοείται Αθήνα με τα αδέρφια μου... Και ειδικά αυτό τον καιρό ούτε με τον πατέρα μου, γιατί θέλω να της αποδείξω ότι για άλλη μια φορά, (ώ τι έκπληξη) θα γυρίσω πίσω ζωντανός και χωρίς να μου κλέψουν τίποτα...

Πολλά νεύρα

Κοντεύω να σκάσω εδώ μέσα. Ο πατέρας μου, η μάνα μου και τα αδέρφια μου μου τη σπάνε ο ένας πιο πολύ απ τον άλλον. Γκρρρρρρ. Δεν πάμε καθόλου καλά τελευταία. Είναι ανυπόφορο να είμαι σπίτι και να ακούω τις μαλακίες του καθενός. Ο μικρός έφερε 16 και κάτι από τα αγγλικά και έκλαιγε πριν. Ο πατέρας μου του απαγόρεψε να ξαναανοίξει PC ή/και παίξει ηλεκτρονικό μέχρι το σαββατοκύριακο. Μετά ήρθε εδώ και απαίτησε να κάνω το ίδιο για να μη δίνω το κακό παράδειγμα. Δεν πάει στο διάολο λέω γω. Είναι όμως το ίδιο ανυπόφορο να είμαι έξω και να περπατάω πέρα δώθε μόνος μου. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Γαμώτο.
Υ.Γ.: Σήμερα είναι του Αγίου Βαλεντίνου. Πάντα μου την έσπαγε αυτός. Άλλος ένας λόγος για νεύρα. @@

Αλλαγές...

Φαντάζομαι οι περισσότεροι θα παρατηρήσατε τη νέα εμφάνιση του monitor που εμφανίζει τα ποστ με μικρά η μεγάλα γράμματα ανάλογα με το πόσο δημοφιλή είναι. Εμένα προσωπικά δε μου αρέσει καθόλου η ιδέα και, ειλικρινά, δεν έχει καμία σχέση με το πώς εμφανίζονται τα δικά μου ποστ. Τέσπα, δεν έχει νόημα να ξαναγράφονται τα ίδια. Ορίστε το ποστ της Λίτσας για το θέμα, στο οποίο εγώ δεν έχω κάτι να προσθέσω... Εκτιμώ πάρα πολύ τη δουλειά του vrypan με το monitor, αλλά αυτό με χάλασε πάρα πολύ... (Εδώ και το σχετικό ποστ στο δικό του blog)

Τρύπες!

Μην παρεξηγάτε παίδες αυτό το post ουσιαστικά δεν έχει λόγο ύπαρξης αλλά έπρεπε κάπου να πω και εγώ τον πόνο μου!!Το μ@λ@κ@ τον γ@μι#λ& που μου έκανε την 3η τρύπα μου στο αυτί...Τόσοι μήνες έχουν περάσει και ακόμα δεν έχει ξεπρηστεί..Άσε που τώρα που έβγαλα τον κρίκο και έβαλα στρασάκι είδα πόοοοοσο ζαβά την έχει κανει!!!!Αι σιχτίρια δηλαδή!^&$&@()^&
Και απο την άλλη η τρύπα στο πάνω μέροσ του άλλου μου αυτιού μολύνθηκε και είναι ακι αυτή επίσης ζαβή...Καλή μαλάκω και η τύπισα που μου την έκανε...Μα πάω και εγώ και βρίσκω όλα τα ζωα....Θα μου πεις άλλοι με peircings στο σώμα και δεν παραπονιούντε εσύ τι θες τώρα?Δεν αντιλέγω αλλά με πνίγει και μένα το κακόμοιρο το δίκιο.....Μαλάκες που δε βλέπετε τι τρυπάτε!!!!

Πάνε κι αυτά

Χτες είδα τα αποτελέσματα του Proficiency, το πήρα. Οπότε είμαι εντάξει τώρα, σχεδόν τέλειωσα με τα αγγλικά. Έχω άλλον ένα μήνα για να δώσω Michigan, ως τότε θα πηγαίνω μάλλον μόνο Δευτέρες. Απ' τη μία χαίρομαι που τελειώνω γιατί τα βαριόμουνα αρκετά, αλλά απ' την άλλη σχεδόν θα μου λείψουνε... Πάω καλά; :/

Ιστορίες στην Ιστορία

Σήμερα είχαμε ιστορίες με το μαλάκα που μας κάνει Ιστορία (δεν ξέρω αν έχω ξαναγράψει γι' αυτόν). Αυτός βασικά είναι ένας ανθρωπάκος που τον έχουμε (σχεδόν) του χεριού μας και τον ταλαιπωρούμε απίστευτα (όχι, δεν νιώθω καθόλου περήφανος γι' αυτό). Προσπαθεί να επιβληθεί με απουσίες και αποβολές, αλλά δεν τα καταφέρνει... Πάντως ομολογουμένως δεν τρομάζει εύκολα, γιατί είναι και πολύ κοντός. Εγώ στη θέση του αν ερχόντουσαν κάτι ντερέκια και με κοιτούσαν αφ' υψηλού και λέγανε "για τόλμα"... Άσε καλύτερα. Αυτός όμως δεν υποχωρεί... Τέσπα, για να μην μακρηγορώ, σήμερα δύο άτομα, ο ένας μπροστά από τον άλλον κάνανε φασαρία (δηλαδή όλοι κάνανε αλλά εκείνοι παρακάνανε) και αυτός αποφάσισε στο άσχετο να βάλει απουσία και στα άλλα δύο θρανία πίσω τους και μπροστά τους, χωρίς κανείς από αυτούς να κάνει τίποτα. Μάλιστα 2 από αυτούς κοντεύουν να κοπούν από τις απουσίες. Όσο και να του μιλούσαμε δεν άλλαζε γνώμη... Μετά στα Μαθηματικά έγινε χαμός. Συζητήσεις, διαφωνίες η μια πάνω στην άλλη... Τελικά το 5μελές (λέμε τώρα) κατάφερε να υποσχεθούν όλοι ότι την επόμενη φορά θα είμαστε ήσυχοι για να τον καλοπιάσουμε. Αυτό βέβαια έχει ξαναγίνει και όταν ήρθε το επόμενο μάθημα δεν άλλαξε τίποτα, θα δούμε τώρα. Τελικά κάποιοι πήγαν και μίλησαν στο διευθυντή, είπε ότι ίσως τις σβήσει... Το πρόβλημα είναι ότι γενικώς το τμήμα έχει στιγματιστεί από καναδυό τέτοια περιστατικά και δε θα τη γλιτώσουμε αν ξαναγίνει...

Ότι θυμούνται χαίρονται

Αργούν να πάρουν μπρος εδώ πέρα. Τα σχολεία ενώ χτες ήταν ανοιχτά κανονικά, σήμερα θα είναι κλειστά τις 2 πρώτες ώρες, ενώ έξω έχει ήλιο και φυσιολογική θερμοκρασία. Όχι ότι με χαλάει δηλαδή, αλλά είναι κουφό... Εντωμεταξύ δεν αποκλείεται να μας πάνε στο γραφείο γιατί τελικά χτες πήγανε σχεδόν όλοι μετά και αν θυμηθεί η υποδιευθύντρια ότι μας είδε το πρωί... Αλλά δε βαριέσαι, άξιζε τον κόπο.

Βόλτες στο χιόνι

Χτες χιόνιζε ολη μέρα και ελπίζαμε να μην κάνουμε σχολείο σήμερα. Δεν το έγραψα χτες για να μην το γρουσουζέψω... Τελικά όμως κάποιος άλλος το γρουσούζεψε και δεν το έστρωσε καθόλου στο κέντρο. Καθώς λοιπόν ο νομάρχης ανησυχεί για το χιόνι μόνο όταν το στρώσει μπροστά στην πόρτα του, βρεθήκαμε να κοιτάμε από τα παράθυρα του σχολείου το ωραιότατο χιόνι απ' έξω... Ευτυχώς όχι για πολύ. Έφυγα πριν τελειώσει η πρώτη ώρα μαζί με άλλους έξι. Πήγαμε και ανεβήκαμε σε ένα λόφο στην άκρη της "πόλης"... Δηλαδή κανονικά σκαρφαλώναμε μέσα στο χιόνι. Ποτέ δεν τα κατάφερα σε αυτού του είδους τις δραστηριότητες αλλά εντάξει, φτάσαμε μέχρι πάνω και περάσαμε πολύ ωραία, ενώ οι άλλοι που είχαν μείνει πίσω κάνανε το χειρότερο πρόγραμμα της βδομάδας. Πριν λίγο γύρισα σπίτι και είχα γίνει μούσκεμα, θα φωνάζει πάλι η μάνα μου αλλά δε με νοιάζει.

Υ.Γ.: Στο ραδιόφωνο σήμερα άκουσα κάτι σωστό επιτέλους και χάρηκα: "Τελικά για να δούμε αυτή την τσιμεντούπολη όμορφη, πρέπει να χιονίσει"...

Πιο φάλτσος δε γίνεται

Ένα σύντομο ποστ γιατί βαριέμαι... Πριν λίγο ο αδερφός μου προσπαθούσε να παίξει φυσαρμόνικα, έτσι για την πλάκα του. Ε, λοιπόν, με κάθε νότα ο σκύλος κλαψούριζε! :Ρ

Περί ορέξεως...

Διάλογος σήμερα στη Μουσική που ακούγαμε την 9η του Μπετόβεν... Λέω στο διπλανό μου:
-Καλα, πώς τα ακούγανε αυτά τότε;
-Έλα ντε. Δεν ακούγονται με τίποτα. Δεν παίρνουμε καμιά Βανδή να ακούσουμε...
-Βασικά εγώ αναρωτιέμαι και πώς ακούτε εσείς αυτά.
-Γιατι, εσύ δεν τα ακούς;
-Όχι...
-Καλά και τι ακούς; (Δεν υπάρχει άλλο είδος φαίνεται.)
-Κυρίως ξένα.
-Α, σαν τους Beatles;
-Όχι και τόσο, οι Beatles ειναι παλιοί. Εγώ ακούω π.χ. (του λέω μερικά ονόματα)
-Ναι, ακούς κι εσύ αυτά που ακούνε οι γέροι (Ξέρετε εσείς κανένα γέρο να ακούει Nightwish και Green Day;)
-Όχι και γέροι. Πολλοί στην ηλικία μας τα ακούνε αυτά.
-(Ειρωνικά) Πουν' τοι;
-Εδώ πολύ λίγοι, αλλά στην Αθήνα πολλοί
-Α, καλά, κάνε κι εσύ ότι κάνουν στην Αθήνα
-Γιατί, τι πρόβλημα υπάρχει; (Έτοιμος να αρπαχτώ)
-Στην Αθήνα ζούνε μέσα στην κλεισούρα (ενώ εμέις στα πράσινα λιβάδια και είμαστε περήφανοι γι' αυτό)
-Κάνεις λάθος κι εκτός αυτού, εδώ είναι όλοι βλάχοι και κουτσομπόληδες
-Πρώτον καλύτερα βλάχος παρά μαλάκας και δεύτερον τι πειράζει το κουτσομπολιό; Κι εγώ κουτσομπολεύω και μου αρέσει.

...

Κωλοπετεινίτσας συνέχεια

Σήμερα ενώ γυρνούσα από το φροντιστήριο συνάντησα στο δρόμο την αγγλικού από το παλιό μου σχολείο (μια βλαμμένη), που ήταν στο αυτοκίνητό της. Για κακή μου τύχη ο δρόμος ήταν άδειος, οπότε κατέβασε το παράθυρο και με κοίταξε ψυχρά. "Πως τα πάς;" μου λέει. "Μια χαρα, εσεις". "Τι μου λέει η (το όνομα της γνωστής αγγλικού από το φροντιστήριο) ότι λες άσχημα πράγματα για μενα;" Μένω μαλάκας. "Τι εννοείτε;" "Λες ότι είμαι κακιά, ότι δε σας έκανα μάθημα, κλπ". Εγώ εντωμεταξύ δεν είχα πει ούτε τα μισά απ' αυτά που μου αράδιαζε, και σίγουρα όχι σ' αυτή απ' το φροντιστήριο. Δε σταματάει ποτέ να κουτσομπολεύει; Ήρθε κι ένας καημένος από πίσω με τη μηχανή και περίμενε και η άλλη να μου λέει τα πράγματα για τα οποία την κατηγορούσα. Εγώ αρνιόμουνα φυσικά ότι το έκανα... Δεν ξέρω αν με πίστεψε και ούτε με νοιάζει καθόλου. Αλλά τέσπα. Τσαντίστηκα πάλι.