Κουλουβάχατα

Το στομάχι μου με πεθαίνει πάλι. Δε με έχει αφήσει σχεδόν καθόλου από τη μέρα που γύρισα. Γενικά πάντα με πιάνει το στομάχι μου όταν στεναχωριέμαι (πάντα δηλαδή όταν γυρίζω σπίτι) αλλά ποτέ δεν έχει κρατήσει τόσο... Λόγω θερμοκρασίας πίνω και πάρα πολύ νερό, το οποίο εδώ προκαλεί συχνά στομαχοεντερικά σε πολύ κόσμο... Δε βοηθάει και πολύ.
Χτες με πήρε τηλέφωνο ο καλύτερος μου φίλος από την Τρίτη Δημοτικού. Είχαμε χαθεί τον τελευταίο χρόνο. Λέμε να βρεθούμε αλλά δεν ξέρουμε πότε... Ο πατέρας μου λέει συνεχώς να πάμε για κάτι δουλειές, αλλά εγώ τα πρωινά κοιμάμαι... Το κρεβάτι μου είναι πιασμένο από βουνά ολόκληρα σαβούρες του πατέρα μου, που τις μάζεψε όσο έλειπα "για να τις τακτοποιήσουμε". Κοιμάμαι στο ίδιο δωμάτιο με τα αδέρφια μου, φροντίζω πάντα να κοιμούνται πριν πάω εγώ γιατί αλλιώς δεν υποφέρεται η κατάσταση. Γενικά προσπαθώ να αποφεύγω τις συγκεντρώσεις, αργώ να πάω για φαί κλπ.
Δε θέλω να πάω σχολείο. Ένας μήνας έμεινε και ήδη κάπως μου έρχεται. Κάτι άκουσα για απεργία των καθηγητών το φθινόπωρο, ξέρει κανείς; Και btw, φτου σας εργαζόμενοι "συνδικαλιστές". Τόσο στριμόκωλη έγινε η κατάσταση ξαφνικά; Πριν από 5 (πέντε) χρόνια, στο σχολείο μου δεν απέργησαν 2 (δύο) δάσκαλοι. Φέτος, απέργησαν 2 (δύο) καθηγητές. Κάποια εξήγηση υπάρχει;