Είχα πει θα φύγω...

Δεν είναι κατάσταση αυτή. Πρέπει να παίρνω υπολογιστή μαζί μου στις διακοπές... Όλη την ώρα σκέφτομαι να μπλογκάρω γι' αυτό, για εκείνο, για το παραδίπλα... Και όταν γυρνάω τα περισσότερα τα έχω ξεχάσει, άσε που μες στα χάλια μου ξεχνάω σχεδόν το μπλόγκινγκ. Επιστροφή λοιπόν από την Κρήτη... Ζω ένα παράδοξο δράμα: Να αγαπάω τόσο πολύ δύο τσιμεντουπόλεις (Αθήνα και Ηράκλειο) και να ζω σε μια τρίτη! Στα όρια της γκαντεμιάς δηλαδή! Τώρα να μαζεύομαι... Οι διακοπές ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ! Όσο (κατά βάθος) καλό είναι να αφήνεις πίσω σου τον κόσμο πηγμένο και να φέυγεις για διακοπές, τρισχειρότερο είναι να γυρνάς πίσω στο δικό σου πήξιμο όταν όλοι οι άλλοι φεύγουν. Πίσω στο μέρος των εφιαλτών μου (μόλις ξυπνήσω φυσικά θυμάμαι ότι εδώ ζω κιόλας). Χωρίς φίλους, με μοναδική παρέα καναδυό στο MSN που ξέμειναν τυχαία κι αυτοί στις δικές τους τσιμεντουπόλεις... Σας χρωστάω και το τελευταίο ποστ από το Παρίσι. Θα γίνει κι αυτό, όλα θα γίνουν... Κάθε πράγμα στον καιρό του, κι ο κολιός τον Αύγουστο που λέει ο σοφός λαός μας (Τι πράγμα; Είναι ήδη Αύγουστος;! Shit...)