Σκέψεις παιδιών...

Χτες πήγαμε στο χωριό του πατέρα μου. Δεκαπενταύγουστος χωρίς κινητό, Ίντερνετ και με καλή παρέα (τα πεντάχρονα ξαδέρφια μου). Τέσπα, με στείλανε βόλτα με τα μικρά, να τα πάω στην παιδική χαρά. Στο δρόμο, ρωτάει ο μικρός:
-Sunflyer, τον βρήκανε τον Άλεξ;
Παραλίγο να μου φύγει ο σκύλος.
-Πού έμαθες εσύ παιδί μου για τον Άλεξ;
-Το άκουσα στην τηλεόραση.
Σοκ.
-Ε... Όχι, δεν τον βρήκανε.
-Α... (Με απογοήτευση.) Έχω μεγάλη αγωνία αν θα τον βρούνε.
-Και για πες μου, τι ακριβώς ξέρεις εσύ για τον Άλεξ;
-Ήθελε να πάει κάπου και τον πιάσανε κάτι συμμαθητές του που ήτανε παλιόπαιδα και τον χτυπήσανε πολύ και τον σκοτώσανε.
-...
-Αυτούς που τον σκοτώσανε, τι θα τους κάνουν;
-Θα τους βάλουν στη φυλακή.
-Α... (Με απογοήτευση). Κανονικά πρέπει να τους σκοτώσουν. Ήταν πάρα πολύ κακό αυτό που κάνανε.
-Ναι, ίσως, αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι πολύ κακό δεν τον σκοτώνουν, τον βάζουν όμως φυλακή, μπορεί και για όλη του τη ζωή.
-Θα έπρεπε να τον σκοτώνουν όμως, ε;
-Ίσως...
Τι ακριβώς κατάλαβε από όσα είπαμε, δεν μπορώ να το ξέρω...



Αγαπητοί κ.κ. δημοσιογράφοι...


Σκατά στα μούτρα σας.