Πανεπιστημίου 56

Πιστό στο ραντεβού του, το blog δίνει και φέτος, για τέταρτη αισίως χρονιά, ένα λιγότερο χριστουγεννιάτικο τόνο στις ημέρες αυτές, τις γεμάτες φωτεινά λαμπάκια και λαμπερά χαμόγελα που αυτή τη φορά μοιάζουν πιο άδεια από ποτέ. Εμένα τα φετινά Χριστούγεννα, ειδικά στην Αθήνα, κι ας προσπαθεί η καημένη να το παίξει άνετη και γιορτινή, μου φαίνονται τόσο μουντά και καταθλιπτικά όσο η "θέα" στην εσωτερική αυλή του χρυσοστολισμένου και καλογυαλισμένου "μεγάρου".

Καλές γιορτές!...

Love is in the air

Τσακώθηκα με τον κολλητό μου.
Και με την κοπέλα μου.
Γιατί τσακώθηκαν μεταξύ τους.
Τσακώθηκα με ένα παιδί στο φροντιστήριο.
Που τσακώθηκε και με τον κολλητό του.
Και τα έλεγα όλα αυτά σε έναν άλλο φίλο μου.
Που τσακώθηκε με την αδερφή του.
Που τσακώθηκε με τον ξάδερφό της.
Και μετά από αυτή την εκπληκτική μέρα με την ωραία ατμόσφαιρα γύρισα σπίτι.
Και παρακολούθησα αμίλητος τους δικούς μου να τσακώνονται οικογενειακώς.

Κατά τα άλλα έρχονται Χριστούγεννα.
Κι εγώ μετά από όλα αυτά βρέθηκα με μισή καρδιά να στολίζω το δέντρο μόνος μου.
Είναι τα τελευταία Χριστούγεννα στο σπίτι μου, και δεν είναι καν Χριστούγεννα...

Ranting at night

Θέλω πολύ να κάνω ένα άσχετο, πιο αισιόδοξο ποστ αλλά δε μου πάει η καρδιά με τίποτα.
Τα παίρνω όλο και περισσότερο. Με όλα. Με το πόσο γκαβοί μπορεί να είναι μερικοί άνθρωποι και να μη βλέπουν στο μισό μέτρο από τη ζωούλα τους.
Με τον τριμάλακα τον Υπουργό Μπουζουκιών και Γηπέδων που θέλει να μας στείλει για διακοπές νομίζοντας ότι με το να σπάσουν οι καταλήψεις θα ξαναβάλει καπάκι στο ηφαίστειο που εκρύγνηται.
Με την κοπελιά που με ένα παιδί νεκρό έκλαιγε για το δέντρο της πλατείας Συντάγματος.
Και με την αιώνια γκαντεμιά μου, που ο κόσμος καίγεται κι εγώ είμαι ακόμα στο χωριό μου και διαβάζω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Που άφησα τους τρεις αρχιμαλάκες Κνίτες της τοπικής οργάνωσης να κρατάνε το πανό και να μας βάζουν να φωνάζουμε συνθήματα για τον καπιταλισμό... ("Ένα ουυυυυυυ για τους δολοφόνους! Ένα ουυυυυυυ για τις τράπεζες!" ποιες τράπεζες ρε γαμώ; για όνομα, μεγαλύτερη μαλακία δε βρήκατε να πείτε;;;!!!) δηλαδή έλεος, αυτό είναι για μένα η μεγαλύτερη ασέβεια από τις πολλές των τελευταίων ημερών, όταν πριν μισό λεπτό φωνάζαμε "Αυτή η πορεία είναι για τον Αλέξη"... Αν θέλετε να κάνετε πορεία για το παιδί να βγάλετε τον κάλο από τον εγκέφαλό σας και να ασχοληθείτε με αυτό και όχι να πιπιλίζετε την ίδια καραμέλα μια ζωή...
Και βέβαια με τον Έλληνα δικηγόρο, κερατά και πούστη με 7 γράμματα... Που αυτό που βρήκε να απαντήσει στα όσα είπε ο Λαζόπουλος ήταν μια σπόντα ότι είναι γκέι, το τελείως άσχετο δηλαδή... Η πρώτη φορά που χάρηκα που οι κάτοικοι της πόλης με την άτυχη ομάδα είναι τόσο πούστηδες είναι που αποδείχτηκαν πιο πούστηδες κι από αυτόν και την έφαγε... Και τους σιχάθηκα ακόμα περισσότερο όταν πίστεψα (γιατί στην αρχή νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα) ότι οι περισσότεροι ακόμα τον υποστηρίζουν... Δεν έφτανε που τον είχαν υποδεχτεί με τα κόκκινα χαλιά, όχι ρε γαμώτο και ήρωας της πόλης αυτός, δηλαδή πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσει;... Όχι και να ακούω ότι είναι καλός άνθρωπος και τον φάγανε, δηλαδή ρε πούστη γαμώ το κέρατό μου πόση ηλιθιότητα πια;
Δε βαριέσαι... Εμένα το μόνο που με πειράζει είναι ότι στον κόσμο γίνεται ο κακός χαμός κι εγώ είμαι στο αποστειρωμένο χωριό μου και όπως ίσως φαίνεται έχω λαλήσει απ' το διάβασμα... Και ούτε ξέρω πια αν θα βρω καμένη γη μπροστά μου όταν τελειώσει αυτός ο εφιάλτης... Ξεσκίζομαι για ένα μέλλον που ίσως δεν υπάρχει καν... Και δε με είχα ποτέ για τόσο μαλάκα... Αυτό θα πει ανακαλύπτω τα όριά μου!

Ακόμα μιλάτε;

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ, ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ!


Θέλω να ξεράσω. Ποιος είναι εκτός ελέγχου τώρα; Γαμώ! Δε γίνονται αυτά ρε... Δεν είναι η Ελλάδα αυτή ρε γαμώτο, ο καθένας κάνει του κεφαλιού του, δε γίνονται αυτά, ο καθένας είναι για την πάρτη του, κανείς δεν ελέγχει κανέναν, δεν υπάρχει κανένα όριο, ο καθένας κάνει ότι θέλει, δέρνει , σπάει, μπάτσοι, κουκουλοφόροι, όλοι τα ίδια σκατά κι απόσκατα είναι, όλοι τα ίδια αποβράσματα που σέρνουν όλες τις αξίες που μας είχαν μείνει, είμαστε σε μια χώρα άναρχη, τελείως άναρχη, και οι πέντε μαλάκες που νομίζουν ότι κυβερνάνε δεν ξέρουν τι τους γίνεται! Δε γίνεται αυτό, δε γίνεται, δε γίνεται, δε γίνεται... Πως μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε; Πως κοιμάστε, πως κοιμόμαστε ρε γαμώτο, πως;

Δολοφόνοι

Σήμερα συνειδητοποίησα ότι ένας ακόμα στόχος της Γ Λυκείου είναι να αποτελεί μια χρονιά υποχρεωτικής απολιτικοποίησης. Το σύστημα ελπίζει βέβαια ότι αυτό θα συνεχίσει και τα επόμενα χρόνια.

ΔΕ ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ ΓΑΜΩ! ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΔΕ ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΑΣΕΙ! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΦΤΑΝΕΙ!

Αντίο φίλε... Είσαι φίλος όλων μας πια...

Καλοκαίρι 2008

Μπανάκια με παρέα, η θάλασσα όνειρο, μπύρες, πίτσες και σουβλάκια, επιτραπέζια στον κήπο και ταινίες μέχρι τις 4 το πρωί, ταξίδια, έρωτας, γέλια...

Οι καλύτερες μέρες της ζωής μου.
Έριξα την ταφόπλακα στην εφηβία μου με τον καλύτερο τρόπο.
Άντε τώρα τουρτουρίζοντας να πας για διάβασμα...

Ταξιδεύοντας

Όταν άκουσα για τη φωτιά του Υμηττού ήμουνα στην παραλιακή και έβλεπα ήδη τον καπνό που ανέβαινε. Δαγκώθηκα για να μην κλάψω.
Στη Λίμνη Βουλιαγμένης είναι όμορφα.
Όταν άκουσα για τη φωτιά της Αιδηψού ήμουνα στην εθνική ακριβώς απέναντι και μόλις είχα προσέξει τον καπνό που ανέβαινε.
Σα να 'χαν ποτέ τελειωμό, τα πάθη κι οι καημοί του κόσμου...

Για να κερδίσεις έναν άνθρωπο συχνά χρειάζεται να χάσεις κάποιον άλλον.
Ή αλλιώς, η ζωή είναι σαν μια παρτίδα σκάκι. Συχνά αναγκάζεσαι να θυσιάσεις κομμάτια.

Θέλω να γυρίσω στη Χαλκιδική και να πάρω εγώ τον άνθρωπο που θέλω μαζί μου... Να χαρώ πραγματικά την ατελείωτη παραλία που γυρνάει στο μυαλό μου... (Πάμε Κασσάνδρα με μία ρόδα...)

Μωρό μου μου λείπεις συνέχεια...

Ερωτευμένα Τούβλα

Ώρα 11:30, λίγο πιο πέρα από το σπίτι της.

-Θα πας τελικά;
-Δεν παίζει αλλά θα τις πω να κατέβει λίγο.
-Δεν παίζει.
-Η ελπίδα πεθαίνει δύσκολα.
---------------------------------------------------
-Δε φεύγει η μάνα μου ρε γαμώτο, δε γίνεται...
-Πες ότι πας για κάρτα και βγες για πέντε λεπτά, να σε αγκαλιάσω μια φορά μόνο...
-Δε θα με αφήσει τέτοια ώρα, με τίποτα...
---------------------------------------------------
-Μάντης είσαι;
-Όχι, απλά σκέφτομαι λογικά
(Αναπάντητη)


Πού είναι το τόσο παράλογο στο να κατέβει ένας άνθρωπος πέντε λεπτά να πάει μέχρι το περίπτερο και για όνομα, πόσο αργά είναι εντεκάμιση η ώρα;
Γαμώ τα σάπια μυαλά της επαρχίας μου...
Μου λείπεις ρε μωρό :(

(Για δες όμως που κατέληξε διαφθορέας αθώων κορασίδων ο αρχιφλώρος... ^^)

Επί Ασπαλάθων

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη ...

Γαλήνη.
- Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια·
τ' όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
"Τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει
"τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι".

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.

31 του Μάρτη 1971

Τσαντίζομαι γιατί πιστεύω ότι αν ήξερε ο Σεφέρης ότι για το συγκεκριμένο ποίημα θα γραφόντουσαν όλες οι μαλακίες που διαβάζω τώρα (αύριο γράφω Κείμενα) δε θα το έγραφε ποτέ.
Η ανάλυση ενός κειμένου το σκοτώνει. Αλλά άντε πες το αυτό σε φιλόλογο...

Τ' αστέρια προειδοποιούν

Δυο φίλες μου συζητούσανε για ζώδια. Δεν κρατήθηκα.
-Εγώ πιστεύω ότι κάθεστε και ασχολείστε με βλακείες. Τώρα πιστεύετε πραγματικά ότι η μοίρα μας επηρεάζεται από τα αστέρια; FFS;
(Τι ρωτάω θα μου πεις...)
-Όχι ρε συ, προφανώς και δε μας επηρεάζουν εμάς τα ζώδια, δε γίνεται.
-Α. (;)
-Αφού εμείς έχουμε γεννηθεί σε νοσοκομεία και κλινικές. Εκεί έχει χοντρούς τοίχους και δεν περνάει η επιρροή του μεταφυσικού. Αυτοί που γεννιούνται έξω στη φύση επηρεάζονται πραγματικά.
-Α. (Έτσι πες το ντε.)

Nobody's Listening

Τα ψυχικά τραύματα είναι ακριβώς όπως τα σωματικά. Πολλές φορές την ώρα που χτυπάς δεν πονάς. Σηκώνεσαι και συνεχίζεις.
Έτσι κι εγώ χτες το βράδυ, παρόλο που γυρνούσα σπίτι χαμογελώντας πλατιά και κουβεντιάζοντας, ήξερα ότι αργότερα θα πονούσα.

Για τα λεφτά τα κάνεις όλα

Que préfères-tu, celui qui veut te priver de ton pain au nom de la liberté, ou celui qui veut t' enlever la liberté pour assurer ton pain?
Albert Camus

Μια μισότρελη καθηγήτρια, η οποία:
-Μας έχει ξεχέσει πατόκορφα επειδή δεν ακούμε κλαρίνα (το αγαπημένο της τραγούδι είναι η Ιτιά).
-Έχει δηλώσει ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τηλεόραση.
-Λατρεύει την Κωλοπετεινίτσα, ενώ δεν μπορεί τις παραθαλάσσιες πόλεις γιατί της βρωμάνε.
-Μας έχει ξεχέσει πατόκορφα επειδή δεν ξέραμε μια μπαλάντα του '50 (μέχρι να το τραγουδήσει έφτασε, δυστυχώς).
-Όποτε συζητάμε για σοβαρά θέματα ξεκινάει κάθε φράση της λέγοντας με απερίγραπτο υφάκι: "Τώρα όμως θα σε αποστομώσω".
-Μας έχει αναπτύξει σε βάθος όλα τα αρνητικά στερεότυπα που κυκλοφορούν για κάθε λαό σε ακτίνα χιλιάδων χιλιομέτρων.
-Και όχι μόνο αλλά δε μου έρχεται κάτι άλλο (και έχω και διάβασμα).

Μας μίλησε σήμερα για μια φτωχή οικογένεια φίλων της που μετακόμισε στο Ντουμπάι και έχουν γίνει μεγιστάνες.
-Κυρία, σηκώνω το χέρι μου, έχετε σκεφτεί ότι στις αραβικές χώρες δεν υπάρχει ελευθερία;
-Και τι σε πειράζει ρε Sunflyer; Που δε θα μπορείς να πιεις αλκοόλ; Πίνεις και όταν έρχεσαι για διακοπές.

-Ε... ναι.
(FFS WTFF?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!)
-Έχω άδικο;
-... (ας μην πάρω αποβολή)
-;
-Εγώ πάντως δε θα πήγαινα ποτέ να ζήσω σε χώρα που δε θα ήμουνα ελεύθερος.
-Καλά, κάτσε εδώ να ζεις με τρεις κι εξήντα.

Μου έριξε ένα απίστευτα περιφρονητικό βλέμμα και γύρισε να θαυμάσει τους υπόλοιπους μέλλοντες μεγιστάνες γύρω μου. Ειδικά ο χρυσαυγίτης είχε μια περίεργη λάμψη στα μάτια του...
Για δες κάτι πατριώτες όμως!


So this is how liberty falls, to the sound of thunderous applause...

I Just Wanna Live

-"Καλύτερα να μη γράψεις καλά στις Πανελλαδικές τελικά", τρώω φλασιά. Οι γονείς μου κοιτάζονται.
-Τι λες παιδί μου;
-Αν γράψεις καλά έχεις όλες τις επιλογές σου ανοιχτές, σωστά; Θα κάνεις μία από αυτές και προφανώς θα είναι η λάθος, αφού έτσι σκατά που είναι όλα δεν υπάρχει σωστή επιλογή.
Αμήχανη σιωπή. Σκέφτομαι.
-Αν πάλι δε γράψεις καλά, θα κατηγορήσεις τους καθηγητές σου, την ίωση που κόλλησες την παραμονή των εξετάσεων ή τη μαύρη σου τη μοίρα, ή θα πεις ότι απλά μέχρι εκεί κατάφερα και τέλος. Θα διαλέξεις κάτι και θα συνεχίσεις τη ζωή σου.
Σιωπή.
-Ενώ αν πάλι γράψεις καλά, θα ξέρεις ότι ότι και να κάνεις, σκατά θα καταλήξεις. Και δε θα ξέρεις και τι σου φταίει.
Σιωπή.
-Οπότε τζάμπα παιδεύομαι. Αφού δεν ξέρω αν θέλω αυτό που κάνω. Τα αρχίδια μου τα μπλε ξέρω γενικά. Γιατί το κάνω; Για ποιον το κάνω;

-Ρε παιδί μου πολύ δεν το ισοπεδώνεις το σύστημα;

-Αυτό με ισοπέδωσε πολύ νωρίτερα.

Χάνομαι χωρίς ελπίδα
μέρα νύχτα στη Χαλκίδα
στο δικό σου το περίπου
και στα ρεύματα του Ευρίπου.

Η ψυχή μου θα σαλπάρει
στα νερά τα σκοτεινά
η παλίρροια θα με πάρει
και δεν θα με δεις ξανά!

Περπατώ στην παραλία
γίνομαι του κόσμου λεία
ναυαγός χωρίς σανίδα
που κι απόψε δε σε είδα!

Ξέρω πως δεν έχω ελπίδα
εδώ πέρα στη Χαλκίδα
οι τρελοί μείναμε λίγοι
κι ο Σκαρίμπας έχει φύγει.

Ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει...

...σ' αυτή τη ζωή, λέει γνωστός μου.
Με δύο ορόφους ρετιρέ σε ολοκαίνουρια πολυκατοικία σε καταπληκτική γειτονιά (με την ησυχία μου), έπιπλα δεν ξέρω κι εγώ ποιανού σχεδιαστή, λάπτοπ 3000 ευρώ, ντέσκτοπ δε-βρήκε-ακόμα-ευκαιρία-να-πει, τηλεόραση πλάσμα 40-φεύγα ιντσών, αθόρυβο ψυγείο το οποίο μπορεί να εκθειάζει επί δεκάλεπτο (όπως και όλα τα πράγματά του), ρούτερ 400 ευρώ, SUV, μια γλυκύτατη γυναίκα δούλα και κυρά και δυό παιδιά γιατρούς ίσως κι εγώ να θεωρούσα ότι "ο καθένας" παίρνει ό,τι του αξίζει.
(Και δε θα γκρίνιαζα κάθε μισή ώρα για την ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς...)

Ελευθερία ή Θάνατος

"Φτιάχνω τσάντα και πάω για ύπνο, είμαι πτώμα" σκέφτηκα. Αλλά επειδή είμαι εγώ, άνοιξα και την οθόνη για μια τελευταία ματιά για απόψε στο Ίντερνετ.
"Το διάβασε κανένας το ποστ άραγε;" σκέφτηκα και μπήκα στον tracker μου.
"Ας χαζέψω και λίγο, ευκαιρία είναι..." σκέφτηκα, επειδή είμαι εγώ.
Και έκανα κλικ στα refferals. Και μπήκα σε ένα blog που είχα μήνες να μπω. Και επειδή είμαι εγώ, μπήκα και σε δεύτερο, και σε τρίτο, και σε τέταρτο...
Και βρέθηκα εδώ.
Και φρίκαρα. Μου ανέβηκε η πίεση. Ήθελα να βγω στο μπαλκόνι και να ουρλιάξω. Το στομάχι μου γύρισε χειρότερα από ότι χτες που είδα τη Λάθος Στροφή. Και ντράπηκα που μου επέτρεψα να αποβλακωθώ τόσους μήνες.
Ζω στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το Freedom House είμαι σε ελεύθερη χώρα. Παρ' όλα αυτά χτες η πρωτεύουσά μας έγινε για άλλη μια φορά πεδίο μάχης, ή καλύτερα σφαγείο. Σφαγείο ιδεών.
Μπήκα στο Indymedia. Διάβασα όλα τα σχετικά άρθρα.
Μπήκα και στα site των αριστερών κομμάτων. Άκουσα και 105.5 στο Κόκκινο.
Γιατί μπορεί κάποιοι να διαφωνούν έντονα, εγώ όμως...

ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Και επειδή τώρα καταλαβαίνω πόσο αποφασισμένοι είναι κάποιοι να μου το στερήσουν,

ΘΑ ΠΑΛΕΨΩ.

Stay tuned...

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ!

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη

Με προσκάλεσε (πριν από ένα διάστημα βέβαια :/) ο Αταίριαστος να γράψω το αγαπημένο μου ποίημα ως αντίσταση στους καιρούς. Να προλογίσω λέγοντας ότι τις λίγες γνώσεις μου για την ποίηση τις απέκτησα μη προσέχοντας στο μάθημα της Λογοτεχνίας και ξεφυλλίζοντας το βιβλίο μόνος μου...
Ο τίτλος είναι tribute στη Μαρίνα των Βράχων του Οδυσσέα Ελύτη που αποκλείστηκε τελευταία στιγμή... Θα γράψω το μόνο (καλώς ή κακώς) ποίημα που με έχει επηρεάσει ουσιαστικά: Ιθάκη, του Κωνσταντίνου Καβάφη.

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,

να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,

σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

-----------------------------------------------------
Κοίταζα πριν λίγες μέρες, μετά από πολλά χρόνια, τις φωτογραφίες στο σαλόνι μας. Πάνω από τους νεκρούς της οικογένειας, δικές μας φωτογραφίες. Ο γάμος των γονιών μου, εγώ, τα αδέρφια μου...
Διακρίνω μια φωτογραφία κρυμμένη πίσω από τις άλλες. Εγώ, στην αγκαλιά της μάνας μου, μωρό. Στο σπίτι μας στην Αθήνα. Γελάμε, γελάμε, γελάμε...
Πέφτω στον καναπέ και, χωρίς λόγο, βάζω τα κλάματα.