Ταξιδεύοντας

Όταν άκουσα για τη φωτιά του Υμηττού ήμουνα στην παραλιακή και έβλεπα ήδη τον καπνό που ανέβαινε. Δαγκώθηκα για να μην κλάψω.
Στη Λίμνη Βουλιαγμένης είναι όμορφα.
Όταν άκουσα για τη φωτιά της Αιδηψού ήμουνα στην εθνική ακριβώς απέναντι και μόλις είχα προσέξει τον καπνό που ανέβαινε.
Σα να 'χαν ποτέ τελειωμό, τα πάθη κι οι καημοί του κόσμου...

Για να κερδίσεις έναν άνθρωπο συχνά χρειάζεται να χάσεις κάποιον άλλον.
Ή αλλιώς, η ζωή είναι σαν μια παρτίδα σκάκι. Συχνά αναγκάζεσαι να θυσιάσεις κομμάτια.

Θέλω να γυρίσω στη Χαλκιδική και να πάρω εγώ τον άνθρωπο που θέλω μαζί μου... Να χαρώ πραγματικά την ατελείωτη παραλία που γυρνάει στο μυαλό μου... (Πάμε Κασσάνδρα με μία ρόδα...)

Μωρό μου μου λείπεις συνέχεια...