Γιατί να του το πώ;

Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που επιστρέψαμε κανονικά στο σχολείο. Η Παρασκευή ήταν ανάμεσα σε δύο τριήμερα, οπότε δεν κάναμε και τίποτα. Χτες βέβαια το σχολείο πήγε εκκλησία και από εκεί ξεκίνησε το θέμα... Πολλοί (κι εγώ μαζί) δεν πήγαν. Σήμερα λοιπόν ο (θεολόγος) διευθυντής μας ήταν νευριασμένος. Και πρώτα πρώτα πήγε να διαμαρτυρηθεί στον πρόεδρο, που είναι στο τμήμα μου. Μπαίνει λοιπόν τη δεύτερη ώρα και του λέει "Πού ήσουνα χτες;" Ο άλλος εδώ που τα λέμε πήγαινε γυρεύοντας και είπε "Πού ήμουνα;". Ο διευθυντής τα πήρε αμέσως και έβαλε τις φωνές. Φώναξε λίγο και βγήκε έξω. Μετά από μισό λεπτό ξαναμπήκε πιο ήρεμος... Και είπε ότι σέβεται πλήρως τη θρησκευτική ανεξαρτησία μας και "μακριά από αυτόν" να μας αναγκάσει να πάμε εκκλησία και γενικώς να συμμετάσχουμε σε θρησκευτικές εκδηλώσεις. Αλλά να μην του λέμε δικαιολογίες. Τότε γυρνάει στον πρόεδρο και του λέει "μην ντρέπεσαι, πες ότι εσύ και οι γονείς σου δεν πιστεύετε στο Χριστό"... Εκεί λοιπόν έγινε χαμός. Ενώ πριν τον ακούγαμε να λέει ότι θέλει, με το που το είπε αυτό όλοι ξεσηκώθηκαν να τον υπερασπιστούν. Δηλαδή του επιτρέπουμε να μας βρίζει όσο θέλει, αλλά όχι να αμφισβητεί την... αφοσίωσή μας στον Κύριο; Εγώ για τον εαυτό μου τα έχω πει σε άλλο ποστ, αλλά εκείνη την ώρα τα πήρα, πρώτον επειδή εκεί θυμήθηκαν να διαμαρτυρηθούν και δεύτερον για τον διευθυντή. Με ποιο δικαίωμα απαιτεί να του πώ αν και σε ποιον πιστεύω; Γιατί να του το πώ; Και εκτός αυτού, ακόμα και αν ήμουνα σίγουρος για το θέμα και ήθελα να του πω ότι είμαι άθεος (αν) πώς να τολμήσω; Για να με βγάλουν ακόμα πιο προς το περιθώριο απ' ότι είμαι εκέι μέσα;

Με τρόμαξε το σκασμένο

Ο αδερφός μου σήμερα έκανε χοντρή μαλακία. Κάθε Παρασκευή που σχολάω από το φροντιστήριο στις 7 παρά τέταρτο, κάθομαι και τον περιμένω μέχρι τις 7 και γυρίζουμε σπίτι μαζί. Έχω λοιπόν βαρεθεί να κάθομαι να ακούω την κάθε κατίνα που περιμένει στη γραμματεία να πάρει το παιδί της και σήμερα κατέβηκα στην πλατεία (βασικά απλά κατέβηκα κάτι σκαλιά) και μιλούσα με κάτι γνωστούς μου. Παρά πέντε λοιπόν ανεβαίνω στο φροντιστήριο και μου λέει η γραμματέας ότι έφυγε για να με ψάξει και θα γύρναγε μετά να με περιμένει αν δε με έβρισκε. Ψάχνω κι εγώ, δεν τον βρίσκω πουθενά. Εντωμεταξύ είναι και σε κακή περιοχή... Κακή δηλαδή τρόπος του λέγειν. Στο κέντρο είναι, αν μπορείς εδώ να ορίσεις το κέντρο, και απλά είναι μια πλατεία που συχνάζουν κανα-δυό ναρκομανείς και οι μαύροι με τα CD. Για να μην αισθάνονται όμως εδώ μειονεκτικά που δεν έχουν μια κακόφημη συνοικία της προκοπής, βαφτίσανε έτσι μια πλατεία. Τέλος πάντων, δεν ήταν και το καλύτερο μέρος για να έχει ξαμοληθεί ο μικρός μόνος του. Μετά από κάμποση ώρα παίρνω στο σπίτι τηλέφωνο. Το σήκωσε και έκανε σαν να μη συμβαίνει τίποτα, μάλιστα (έκανε ότι) δεν καταλάβαινε τι κακό είχε γίνει. Πέρασε λέει από την πλατεία, δε με είδε κι έφυγε. Ενώ η κοπέλα του είχε πει να κάτσει εκεί, αλλά αυτός δεν την άκουσε. Λες και θα μπορούσα να τον ξεχάσω μετά από τόσα που έχω περάσει με αυτή την ιστορία... Μια φορά που όντως τον ξέχασα (άνθρωπος είμαι κι εγώ) γύρισε κλαίγοντας και βρήκα τον μπελά μου και γενικώς διάφορα τέτοια χαριτωμένα. Ετοιμαζόμουνα να γυρίσω σπίτι και να τον δείρω... Τελικά, μια που δεν καπνίζω και κάτι ήθελα οπωσδήποτε με τόσα νεύρα, πήρα μια σοκολάτα (Break λευκή με σταφίδες και φουντούκια, η αγαπημένη μου :Ρ) και ηρέμησα κάπως, οπότε δεν άκουσε πολλά...

Αυτή τη στιγμή είμαι ανάμεσα στα νεύρα και στη χαρά. Πριν λίγο είχαμε ένα μεγάλο καυγά, διότι καλομάθαμε με την ADSL και νομίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Αλλά 384 είναι η καημένη, και με δεδομένο ότι εδώ πέρα η ποιότητα των γραμμών δεν είναι και τόσο καλή, καταφέρνουμε να την έχουμε μονίμως μπουκωμένη. Πραγματικά όμως, αν μου έλεγες πριν από 4 μήνες που είχαμε PSTN ότι θα τσακωνόμασταν για το διαμοιρασμό του bandwith της ADSL... Τέλος πάντων, το καλό είναι ότι πριν λίγο είπαν ότι ούτε αύριο θα κάνουμε σχολείο, που δεν το περίμενα με τίποτα, αφού το χιόνι έχει λιώσει σχεδόν όλο. Αλλά τι να πεις... Αφού έτσι θέλουν, καμία αντίρρηση από μένα.

Σπάστηκα τώρα

Πολύ σπάσιμο. Μια χιονίζει και μια ψιχαλίζει. Δε λέω, μας κρατάει σε εγρήγορση ο καιρός, αλλά δεν αποφασίζει τουλάχιστον να μην αναρωτιόμαστε τι θα γίνει αύριο; Κάτι άλλο... Ο υπολογιστής του πατέρα μου (τα Windows που λέγαμε) κατά τα φαινόμενα ζηλεύει το Mac. Διότι κάθε φορά που εγώ κάνω κάτι βαρύ, ή απασχολώ μεγάλο μέρος της σύνδεσης (ADSL), εκείνος... κολλάει. Αν είναι δυνατόν...

Ιδέα μου ήταν;

Το απόγευμα έβγαλα βόλτα το σκύλο και δεν ξέρω γιατί, αλλά η ατμόσφαιρα έξω είχε κάτι το απόκοσμο. Απόλυτη ησυχία, ψιχάλιζε, μέχρι και ο σκύλος έδειχνε ανήσυχος... Μήπως όμως απλά παραλογίζομαι; :/
Υ.Γ: Το χειρότερο είναι ότι, αφού βρέχει, άντε να στρώσει χιόνι τώρα...

LOL

Το Tonight Show έστησε μια φάρσα με δήθεν δωρεάν φωτογραφίες για τους περαστικούς... Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ έλιωσα στα γέλια! Παραξενεύομαι όμως που τόσοι άνθρωποι την πάτησαν... (Από το pestaola.gr)

Ποιος δεν πάει καλά;

Έχω ένα φίλο που πηγαίνει δευτέρα Λυκείου, στη Θετική κατεύθυνση. Τις προάλλες πήγε η μάνα του στο σχολείο να ρωτήσει για τους βαθμούς του. Και της είπανε ότι είναι αδύναμος στη Χημεία, όπου είχε γράψει 20 γενικής και 13,5 κατεύθυνσης και στα Μαθηματικά Κατεύθυνσης, όπου έγραψε 19... Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω με ποιο σκεπτικό δεν πάει καλά (εκτός ίσως από τη Χημεία Κατεύθυνσης εδώ που τα λέμε)... Αλλά γιατί να λένε στην τύχη ότι δεν πάει καλά;

Της που***ας το κάγκελο

Σήμερα στο σχολείο έγινε χαμός... Έσκασε τελικά το θέμα που ανέφερα στο προηγούμενο ποστ μέσα στην τάξη και ανακατευτήκα με όλοι μαζί... Η αλήθεια είναι ότι το κλίμα ήταν πολύ φορτισμένο, γιατί χτες η πρώην φίλη είπε κι άλλες κακίες για την πρώην κολλητή της και η δεύτερη από το πρωί ήταν νευριασμένη... Οπότε ο γερός καβγάς ξεκίνησε από ασήμαντη αφορμή, ούτε που θυμάμαι τι... Όλοι φωνάζαμε, κανείς δεν άκουγε τι λεγόταν στο "επίκεντρο"... Σχεδόν όλοι τελικά υποστηρίζαμε την "καλή"... Εκτός όλων των άλλων, φαινόταν ότι την είχαν πειράξει πραγματικά όσα έγιναν... Η άλλη φώναζε ότι ένιωθε προδομένη, αλλά το φώναζε απλώς, χωρίς να δείχνει ιδιαίτερα επηρεασμένη από το γεγονός, και ίσως είναι η ιδέα μου, πάντως νομίζω ότι κάθε τόσο χαμογελούσε κοροϊδευτικά. Οι άλλες αντίθετα, αν και βγήκαν από πάνω, ήταν ένα μάτσο χάλια όταν τέλειωσαν όλα. Έκλαιγαν η μία στον ώμο της άλλης, γιατί δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι έλεγε κάποια που τη θεωρούσαν κολλητή τους μέχρι τότε. Θα δούμε αύριο τι ακριβώς θα γίνει...

Πόσο λάθος μπορείς να κάνεις;

Μεγάλο, δυστυχώς, όπως αποδείχτηκε τις προάλλες με μια (πρώην) φίλη μου. Την γνώρισα στην πρώτη γυμνασίου. Το σχολείο που πήγαινα μέχρι πέρυσι ήταν πολύ μικρό, οπότε στο τμήμα γνωριζόμασταν πολύ καλά μεταξύ μας. Και ήρθαν τα πράγματα λοιπόν ώστε γίναμε φίλοι... Τελικά όμως το σχολείο εκείνο έκλεισε και φέτος πήγαμε μαζί σε ένα άλλο. Τότε ήμασταν ακόμη φίλοι, ή έτσι νόμιζα. Τα κανονίσαμε όλα μαζί, φροντίσαμε να αλλάξει τμήμα για να είναι μαζί μου και με κάποιους κοινούς γνωστούς μας και στην αρχή όλα πήγαιναν καλά... Όταν όμως αυτή προσαρμόστηκε, εμένα άρχισε να με ξεχνάει, αλλά τέλος πάντων, δεν κάθησα κι εγώ να ασχοληθώ πολύ... Δεν είχα όμως συνειδητοποιήσει ότι εντωμεταξύ αυτή σιγά-σιγά άλλαζε παρέες, απομακρυνόταν από όλους τους φίλους της και έκανε παρέα με την "κλίκα" των κουτσομπόληδων και των κατίνων... Μέχρι την Πέμπτη, που προσπαθησε την προτελευταία ώρα να την πέσει στο αγόρι της (πρώην) κολλητής της. Όταν εκείνος την απέρριψε, εκείνη τον τσίγκλαγε συνεχώς την τελευταία ώρα, με αποτέλεσμα να τον εκνευρίσει και να τον δει ο καθηγητής να μιλάει... Καθώς αυτός ο καθηγητής τον αντιπαθεί εκείνον, έκανε τα στραβά μάτια για την άλλη και τον έβγαλε από την τάξη, με εκείνη να κωλοχαίρεται. Μετά λοιπόν από ένα σύντομο καυγά εκείνο το μεσημέρι, την επόμενη μέρα μας αγνόησε επειδηκτικά όλους εκτός από τις κατίνες που λέγαμε, με τις οποίες χαζογέλαγε όλη μέρα... Κυριολεκτικά είχα φρίξει, διότι την ήξερα για τελείως διαφορετική. Εντωμεταξύ συζητάμε ακόμα πως θα της το ανταποδώσουμε... Όλοι μαζί. Γιατί πάντα στους περισσότερους του τμήματος ήταν αντιπαθής, αλλα υπήρχαμε μερικοί που την προστατεύαμε. Τώρα θα δει... Πάντως, ότι κι αν κάνουμε, εμένα αυτό που έγινε θα μου μείνει. Για να μου θυμίζει ότι, ακόμα και μετά από χρόνια γνωριμίας και φιλίας με κάποιον, πάντα είναι πιθανό να κάνεις λάθος...

Με βαρεθήκατε;

Κατά πάσα πιθανότητα ναι. Και εγώ φταίω.. Τελευταία μου φαίνεται ότι το blog έχει παραγίνει βαρετό και καθημερινό και δεν ξέρω γιατί... Δεν έχω καθόλου έμπνευση τελευταία. Σας ζητώ συγγνώμη... :(

Έξοδος (ας πούμε)

Βγήκα σήμερα, μετά από πολύ καιρό. Πήγα με μερικούς από την τάξη και είδαμε τους Αδερφούς Γκριμ, ωραίο ήταν. Μετά πήγαμε σε καφετέρια, σχετική μακριά γιατί στο κέντρο ήταν όλες γεμάτες και γύρισα σπίτι κατά τις 11 παρά 20... Η μάνα μου δεν πολυήθελε να πάω και τελικά μου είπε μετά την ταινία να γυρίσω αμέσως σπίτι. Φυσικά εγώ την αγνόησα, αλλά δεν μου είπε τίποτα γιατί τα αδέρφια μου γύρισαν 1 ώρα αργότερα από ένα πάρτι που είχαν πάει, οπότε δεν μπορούσε. :Ρ

Τι να του πώ;

Τι λες σε ένα μικρό (8 χρονών) με... εμ... ανησυχίες; Βλέπαμε χτες με τα αδέρφια μου το Παρά Πέντε (καταπληκτικό btw), στη σκηνή που για να περάσει η ώρα λέγανε την ιστορία της ζωής του και φτάσανε κάποια στιγμή στα σεξουαλικά τους... Και μου πετάει το μικρό... "Τι είναι σεξ;" Εγώ πρώτα απ' όλα κουφάθηκα γιατί νόμιζα ότι θα ήξερε... Όχι λεπτομέρειες δηλαδή (ελπίζω :Ρ) αλλά πάντως μου ήρθε πολύ παράξενη η ερώτηση... Ευτυχώς δεν ξαναρώτησε, κάτι που δεν το συνηθίζει, όταν ρωτάει κάτι συνήθως επιμένει. Αλλά ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι θα του έλεγα...

Όνειρα γλυκά

Με αρχαία, που σας αρέσουν τόσο, αγαπητή μου. Ναι, είμαι αρνητικός. Όχι, δεν ανησυχώ για το πόσο θα επηρεάσουν την πορεία μου στο λύκειο. Και ΟΧΙ, σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν θεωρώ ότι έπρεπε να διαβάσω 7 ώρες αρχαία μέσα στις διακοπές για να μάθω παπαγαλία 3 σελίδες με καταλήξεις. Αυτά.

Στο τεστ λοιπόν δεν έγραψα ούτε τα μισά, ενώ πριν μπω στην τάξη τα έλεγα απ' έξω... Δεν μπορώ να καταλάβω ρε γαμώτο, ότι κι αν κάνω, μπροστά στο χαρτί κολλάω. Δεν πειράζει όμως, έχω μια ευκαιρία να επανορθώσω... Την άλλη Τρίτη γράφουμε διαγώνισμα τριμήνου, διότι τα κείμενα από τις επόμενες ενότητες "δεν της αρέσουν", οπότε πρέπει να γράψουμε σε αυτό. Εκτός αυτού, τσάμπα έβριζα τη Μαριέττα. Η φιλόλογός μας είναι πολύ πιο εύκολος στόχος, και το ίδιο κάνει. Η Μαριέττα πρόσθεσε 1 ώρα τη βδομάδα, και η φιλόλογος άλλη 1... Οπότε προτιμώ να ασχολούμαι με αυτή. Τέσπα... Σήμερα με πήρε ο ύπνος το απόγευμα και κοιμήθηκα 4 ώρες, αλλά τώρα δε νυστάζω... Και έχω ακόμα να κάνω και 2 ασκήσεις... (στα αρχαία, που αλλού;)

Καταπληκτικά

Η καθημερινότητα λοιπόν επανήλθε... Και φυσικά είναι ακόμα χειρότερη απ' ότι τη θυμόμουν. Οι συμμαθητές μου δείχνουν να έχουν γίνει ακόμα πιο ζώα, οι καθηγητές ακόμα πιο σπαστικοί, τα μαθήματα ακόμα πιο βαρετά, τα τεστ ακόμα πιο δύσκολα... Να λοιπόν και τα τεστ... Αύριο γράφουμε το (7ο; 8ο; έχω χάσει το λογαριασμό) τεστ στα αρχαία, στα συνηρημένα σε -άω, -έω και -όω (που το κάθε είδος κλίνεται διαφορετικά). Εντωμεταξύ το μεσημέρι ξεκίνησε χιονόνερο, και ελπίζαμε ότι ίσως θα χιονίσει, αλλά εντωμεταξύ ο ουρανός σχεδόν καθάρισε... Όνειρο ήταν λοιπόν κι αυτό και πάει. Ούτε χιόνι φέτος απ' ότι φαίνεται...

Πίσω στα θρανία

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα των διακοπών... Από αύριο πάλι εργασία και χαρά. Η χαρά βέβαια είναι σχετική, ειδικά για όσους θα πάνε μισοαδιάβαστοι, όπως εγώ... Ίσα ίσα που άνοιξα λίγο τη Φυσική και την ξαναέκλεισα μετά από 5 λεπτά μέχρι στιγμής. Θα διαβάσω βέβαια κι άλλο... Κάποια στιγμή... Μέχρι αύριο το πρωί έχουμε καιρό. Στο κάτω κάτω, τι μας χρειάζεται ο ύπνος;

Φωνή βοώντως εν τη ερήμω...

Αλλά παρ' όλα αυτά, καλύτερα από το τίποτα... Αφού κανείς άλλος δεν πρόκειται να ασχοληθεί, ας το γράψουν τα blogs τουλάχιστον... Όπως διάβασα στον vrypan, ένας από τους κόμβους του Ασύρματου Μητροπολιτικού Δικτύου Αθηνών, αυτός της Ένωσης Ελλήνων Χρηστών Ίντερνετ, κλείνει γιατί μια γειτόνισσα κατείγγηλε ότι της προκάλεσε προβλήματα στα... υδραυλικά της. Ορίστε λινκ από το blog της ΕΕΧΙ (;), και από το forum του δικτύου (το 5ο ποστ) Τελικά αυτή η χώρα πάει μπροστά η πίσω;

Β-Α-Ρ-Ι-Ε-Μ-Α-Ι

Γειά σας παίδες...όπως θα καταλάβατε από τον τίτλο...Βαριέμαι...Γράφω αύριο στις 9μιση μαθηματικά κατ/ης στο φροντιστήριο,κ Κυριακή ίδια ώρα φυσική κατ/ης...
Κ δεν έχω ανοίξει βιβλίο για το σχολέιο...όλο έλεγα θα διαβάσω κ όλο βαριόμουν...
χαχα...Η τρύπα μου στο χείλος γαμεί.άσχετο.έχω πορωθεί όπως μερικοί ξέρουν :P
Αλλά γμτ δεν ξέρω αν πιο ωραία είναι αυτή ή στη μύτη...Κ τα 2 είναι too much...
πφφφ...κάτι προβλήματα που έχω...τραγική είμαι!κ βαριέμαι.βαριέμαι πολύ.πάρα πολύ!!!
πφφφφ σταματάω να γράφω,δε χρωστάτε τπτ να διαβάζετε τις λαλακίες μου...
goodnight everybody :)

Φοβερό λειτουργικό

Τα Windows έκαναν πάλι το θαύμα τους... Είχα χρόνια να τα χρησιμοποιήσω, 2 χρόνια τώρα χρησιμοποιώ Linux, και τον τελευταίο μήνα ένα καταπληκτικό Mac Mini... Χρειάστηκε όμως ο πατέρας μου να φτιάξει κάτι για τη δουλειά του. Και επειδή ο δικός του εκτυπωτής είναι χαλασμένος, αποφάσισε να το κάνει στο δικό μου υπολογιστή...
Τελειώνει λοιπόν αυτό που ήθελε, και βλέπει ότι είχε κάνει 1 λάθος σε έναν αριθμό. Επειδή όμως το πρόγραμμα είναι δύστροπο, και ήταν αρκετή διαδικασία για να το αλλάξει, αποφάσισε να σταματήσει για λίγο. Και είχε τη φαεινή ιδέα να δοκιμάσει στο δικό μου μια συσκευή τηλεόρασης (USB) που δε δούλευε ούτε αυτή στο δικό του. Όταν ανακαλύψαμε ότι ο driver, που ήταν γραμμένος για XP, δεν έκανε για τα 2000, ήταν πολύ αργά. Ο υπολογιστής πλέον δεν εκκινεί καν στα Windows. Όταν μεταφέραμε την εφαρμογή στο δικό του υπολογιστή, για να δούμε τι θα κάνουμε, μας παρουσιάστηκε το φοβερά διαφωτιστικό μήνυμα "Το αρχείο έχει ανοιχτεί από άλλον χρήστη για αποκλειστική χρήση". Τι τα θες λοιπόν... Όλες οι προσπάθειες επισκευής των Windows έπεσαν στο κενό. Τελικά το πήραμε απόφαση ότι θα κάτσει να το ξανακάνει σε άλλον υπολογιστή... Και εγώ το πήρα απόφαση ότι δεν θα ξαναεγκαταστήσω τα Windows. Να πάνε να γαμηθούνε. Μας τα φόρεσε ο Bill καπέλο δηλαδή κι εμείς θα καθόμαστε να βλέπουμε κάθε τόσο τη δουλειά μας να χάνετε γιατί έτσι γουστάρουν; Όχι, δεν κατάλαβε καθόλου καλά.

Ζαμανφού

Δεν έχω όρεξη για κανονικό ποστ σήμερα, ούτε τίποτα ιδιαίτερο να γράψω... οπότε να ένα πολύ ενδιαφέρον λινκ.

Δε βρήκα τίτλο να βάλω...

Σήμερα κάναμε και το πρώτο μάθημα της χρονιάς. Γαλλικά. Μιάμιση ώρα ιδιαίτερο. Ευτυχώς πέρασε αρκετά ευχάριστα... Θα κάνουμε άλλα 2 μαθήματα, αύριο και την Παρασκευή. Βασικά, όταν έμαθε ότι η μάνα μου και τα αδέρφια μου θα πάνε 3 μέρες Αθήνα, μου πρότεινε να αναβάλλουμε το 3ο για να πάω κι εγώ. Αλλά αρνήθηκα. Διότι προτιμώ να κάνω μάθημα από το να πάω Αθήνα μαζί τους. Πάλι θα μου σπάγανε τα νεύρα. Δε βαριέσαι, κάποια στιγμή θα ξαναπάω...

Βήματα προς τα πίσω

Δεν με παίρνει ο ύπνος με τίποτα. Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή προσπαθώντας να σκοτώσω την ώρα μου... Μόλις τώρα ανακάλυψα αυτό. Αυτή λοιπόν είναι η Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα; Έτσι θα πάμε μπροστά; Πηγαίνοντας προς τα πίσω; Και τόσοι αγώνες για το μονοτονικό και τη δημοτική; Μετά από δεκαετίες διαμάχης, το αυτονόητο επετεύχθη το 1982. Γιατί; Για να αναιρεθεί 24 χρόνια μετά; Είμαστε σοβαροί; Δυστυχώς ναι...

Αισιοδοξία

Ήρθε λοιπόν το 2006... Πέρασα την Πρωτοχρονιά με την οικογένειά μου και μερικούς φίλους τους. Η ΔΕΗ μας τίμησε με μια διακοπή ρεύματος 20 λεπτά πριν την αλλαγή του χρόνου, οπότε στις 12 είμασταν με τα κεριά. Το μόνο που μου άρεσε ήταν το φαγητό, αλλά κατάφερα να βαρυστομαχιάσω, και ακόμα δεν νιώθω πολύ καλά. Αλλά τέλος πάντων... Ήρθε το 2006. Το υποδεχτήκαμε όλοι με ανανεωμένες ελπίδες ότι τα όνειρά μας θα πραγματοποιηθούν, οι πεινασμένοι θα χορτάσουν, οι αδικημένοι θα δικαιωθούν και γενικά ότι ο κόσμος θα γίνει ένα καλύτερο μέρος. Έτσι υποδεχτήκαμε και το 2005. Και το 2004. Και το 2003. Και όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά τελικά ο κόσμος δεν έγινε ένα καλύτερο μέρος. Ούτε θα γίνει. Και θα ξαναπέσουμε σε κανα-δυο βδομάδες στην αιώνια μιζέρια μας, η οποία θα διακοπεί μόνο για να υποδεχτούμε το σωτήριον έτος 2007. Και αυτός ο φαύλος κύκλος θα συνεχίζεται... Χρόνια πολλά είπαμε;

Βαριέμαι!!!

Πρώτα απ' όλα καλή χρονιά να έχουμε όλοι μας κ.λ.π. κ.λ.π...
Βαριέμαι...Το μισό μου σοι έχει γιορτή και θα πλακώσω να πέρνω τηλέφωνα πάλι...Πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσω επαναλήψεις για το σχολείο...Καλά...Κάποια στιγμή θα τα κάνω και αυτά....Πάντως χθές ήταν η καλύτερη παραμονή πρωτοχρονιάς που πέρασα μέχρι σήμερα!Το μεσημέρι βολτούλα και ταινία το βράδυ ήρθε το κολλητάρι μου σπίτι(κάναμε τις μαλακίες μας που δε θα αναφέρω) και έκατσε και αλλάξαμε μαζί το χρόνο!Ε μετά πετάχτηκα και σε κάτι συγγενείς και πήρα και το καθιερωμένο χαρτζηλίκι!
Άντε να δούμε και σήμερα....Βαριέμαι!!!!!!!!!