Τρίτη, Ιουνίου 17, 2008

Επί Ασπαλάθων

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη ...

Γαλήνη.
- Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια·
τ' όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
"Τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει
"τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι".

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.

31 του Μάρτη 1971

Τσαντίζομαι γιατί πιστεύω ότι αν ήξερε ο Σεφέρης ότι για το συγκεκριμένο ποίημα θα γραφόντουσαν όλες οι μαλακίες που διαβάζω τώρα (αύριο γράφω Κείμενα) δε θα το έγραφε ποτέ.
Η ανάλυση ενός κειμένου το σκοτώνει. Αλλά άντε πες το αυτό σε φιλόλογο...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

χααα..... εγω θα σου πω το αλλο...4 εβδομαδες την σονατα του σεληνοφωτος...πόση αναλυση να σηκωσει πια....ελεος..

eXTReMe Tracker