Αλλού αυτά

Πριν λίγο είχαμε άλλον ένα καυγά. Αυτή τη φορά ανακατεύτηκε και ο πατέρας μου και το τράβηξε πολύ πιο πέρα απ' ότι έπρεπε. Πάνω στην "κουβέντα" λοιπόν με τα μικρά, λέω εγώ μεταξύ αστείου και σοβαρού "μου φαίνεται θα φύγω από το σπίτι, εξάλλου δε νομίζω ότι θα σας λείψω κιόλας". Τέλος πάντων συνεχίσαμε για αρκετή ώρα την κουβέντα στο θέμα, αλλάξαμε θέμα και για άλλη μια φορά τελικά γίναμε από δυο χωριά χωρίς ιδιαίτερη αιτία. Όταν μετά από λίγο μπήκε στο δωμάτιο ο πατέρας μου και έβαλε τις φωνές, και καλά εξοργισμένος και επικίνδυνος ο μικρός έβαλε τα κλάματα. "Και γιατί τσακωνόσασταν;" "Γιατί είπε ότι θα φύγει από το σπίτι" λέει ο μικρός κλαίγοντας ακόμα. Ο πατέρας μου το γυρνάει αμέσως από νευριασμένος σε ειρωνικό υφάκι. "Η πόρτα είναι ανοιχτή" γυρνάει και μου λέει. "Ευχαρίστως θα έφευγα αν είχα και που να πάω". Τότε χαμογέλασε, πάλι ειρωνικά. "Έτσι μπράβο. Πρώτα να βρείς πού θα πας και μετά να μας απειλήσεις ότι θα φύγεις". Ειλικρινά εκείνη την ώρα αν είχα κάτι βαρύ μπροστά μου θα του το πέταγα του μαλάκα. Μιλάει εκ του ασφαλούς και τον παίρνει νομίζει να λέει ότι θέλει γαμώ το μπελά του. Δεν είμαι όμως πια σαν τα μικρά που μαζεύονται μόλις θυμώσει. Δε θα μου γυρνάει εμένα ένα ειρωνικό υφάκι και θα καθαρίζει. Μ' αυτό το πλευρό να κοιμούνται κι αυτός και η μάνα μου. Δε σκοπεύω να φύγω πραγματικά, αλλά έχω διάφορα στο μυαλό μου...

0