Μουσικής συνέχεια

Συνεχίζοντας εν μέρει παλιότερο ποστ, παραθέτω διάλογο μεταξύ συμμαθήτριας και εμού.
-Αχ τέλειο δεν είναι; (Το "Δεν είναι τώρα πια εδώ" του Πλούταρχου)
-Όχι.
-Δεν σου αρέσει; (Ποταπό σκουλήκι!!!)
-Όχι.
-Ποιο σου αρέσει τότε;
-Κανένα που να αρέσει σε σένα πάντως. (Χάνουν το χρώμα τους με αυτή την ατάκα.)
-Τι εννοείς, τι ακούς δηλαδή; Εγώ ακούω Νίνο και τέτοια. (Για όποιον δεν κατάλαβε, δεν υπάρχει άλλη μουσική.)
-Ξένα. (μονολεκτικά)
-Τι είδους ξένα;
-(Ωχ δεν το γλίτωσα) Ροκ και μέταλ. (Εγγυημένα δεν θα ρωτήσει περισσότερα.)
-Και ελληνικά δεν ακούς καθόλου;
-Ακούω. Ξύλινα Σπαθιά (ύφος απορίας), Κίτρινα Ποδήλατα (περισσότερο), Αλκίνοο (εεεε;), Κότσιρα...
-Κότσιρα ακούω κι εγώ!
-(Μάλλον όχι τα ίδια τραγούδια) Μάλιστα.
-Και δηλαδή αλήθεια, δε σου αρέσει ο Πλούταρχος;
-Όχι.
-Ούτε η Βίσση;
-Όχι.
-Ούτε ο Νίνο;
-Όχι.
-Ούτε η Βανδή; Η Κοκκίνου; Ο Κιάμος; Ο Βέρτης; Ο Πετρέλης;
-Όχι.
-... (Ύφος μα-ακόμα-κυκλοφορούν-τέτοιοι-απολίτιστοι;)