Μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο

Το Λύκειο χρειάστηκε μόλις μία βδομάδα για να επιτελέσει το σκοπό του: να μου αφαιρέσει κάθε ίχνος δημιουργικότητας και φαντασίας. Όλο γράφω και σβήνω posts και κανένα δε μου βγαίνει. Για να δούμε μήπως αυτό θα είναι και το τυχερό.
Συμμαθητές: Είμαι ο μόνος που χωρίστηκα από την παρέα μου από πέρυσι. Δεν πρέπει να τους έλειψα και πολύ, αλλά τέσπα. Κατά τα άλλα νορμάλ πράγματα. Κανα-δυο αξιόλογα άτομα, ως εκεί.
Καθηγητές: Κανα-δυο αξιόλογοι κι εκεί (μαθηματικός 1, χημικός). Κανα-δυο που δε θέλω να τους βλέπω στα μάτια μου (θεολόγος [γυναίκα], μαθηματικός 2, διευθυντής). Οι περισσότεροι ένας απέραντος βούρκος μετριότητας.
Κτήριο: Τρία ωραιότατα εργαστήρια φυσικοχημείας. Ενάμιση διαλυμένο εργαστήριο πληροφορικής αγορασμένο την προηγούμενη δεκαετία. Πολύ στριμωγμένο. Το καπνιστήριο ευτυχώς σε σημείο που δεν ενοχλεί.

Γενικές παρατηρήσεις:
1) Είμαστε από τους ελάχιστους που έχουμε πάρει (σχεδόν) όλα τα βιβλία και κάνουμε ήδη εφτάωρα.
2)Αυτή τη βδομάδα θα γράψουμε σε όλα τα "σημαντικά" μαθήματα "διαγνωστικά τεστ", για να εξετάσουν την πορεία μας. Πούτσες ταραμοσαλάτα.
3)Σήμερα υπήρχε μόνο ένα μάθημα το οποίο δεν περίμενα με τρόμο (Χημεία). Αύριο δεν υπάρχει κανένα. Fuck.
4)Τα ρολόγια έχουν κολλήσει. Με UHU Stick ("γερά κολλάει, UHU Stick γιατί σου πάει" που έλεγε και εκνευριστικό πιτσιρίκι στην τηλεόραση).

Ούτε αυτό το ποστ ήταν δημιουργικό. Καλύτερο από τα άλλα πάντως.