Όταν σε δημοτικό σχολείο φωνάζεται το σύνθημα "Σ' όποια αρένα και να πάμε τα σπάμε, δεν έχουμε όσιο ούτε ιερό. Έχουμε όμως μια μεγάλη ομάδα, (Α/Β/Γ/Δ/Ε/ΣΤ)(1/2/3) σ' αγαπώ.
Όταν με την καθοδήγηση της Εκκλησίας τα παιδιά τη Μεγάλη Παρασκευή τραγουδιέται το "οι άνομοι Εβραίοι, οι άνομοι και τα σκυλιά κι οι τρισκαταραμένοι".
Όταν ο "παλιοαλβανός" στις μικρότερες και ο "μαλάκας Αλβανός" στις μεγαλύτερες τάξεις (του Δημοτικού πάντα) μένει μόνος του στη γωνία (αν είναι τυχερός).
Έχουμε μπροστά μας τις ρίζες του χουλιγκανισμού, του αντισημιτισμού και του ρατσισμού αντίστοιχα. Και βέβαια τα παραδείγματα δεν τελειώνουν εδώ, κάθε άλλο.
Αλλά παρ' όλα αυτά κρυβόμαστε πίσω από το "έλα μωρέ, παιδάκια είναι, θα μάθουν".
Πότε θα μάθουν και από ποιον;
Αυτά τα αθώα παιδάκια είναι το μέλλον της χώρας μας. Να τα χαιρόμαστε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Στη Βέροια όμως μια χαρά συνεργάστηκαν Έλληνες και Αλβανοί.
Σε μια κραυγαλέα τραγική ειρωνία, ήταν από τις λίγες φορές που συνέβη αυτό...
Ρε, μήπως δεν είσαι στην ηλικία που μας λες πως είσαι; Για μερικά χρόνια μεγαλύτερο σε κόβω, δεν θυμάμαι εγώ στα 1x να είχα πάρει χαμπάρι...
Οπως είπε κι ο Πιλάβιος σε σημερινή συνέντευξη στον Ταχυδρόμο "Κάθε κοινωνία έχει τα παιδιά που της αξίζουν".
Δημοσίευση σχολίου