Πρωτοσέλιδο

Νεκρός και διαμελισμένος βρέθηκε μαθητής της Γ' Γυμνασίου μετά από το άθλιο γραπτό που παρέδωσε στα Αρχαία Ελληνικά σήμερα το πρωί. Καταζητούνται η φιλόλογος και οι γονείς του. Βλαμμένη συμμαθήτρια δηλώνει "Καλά να πάθει, ας διάβαζε". Σε βιντεοσκοπημένο μήνυμα η φιλόλογος τραβάει τα βυζιά της και ουρλιάζει "ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ".
:(

Βλακείες Ημέρας

Αστικών λεωφορείων το ανάγνωσμα: Σκηνή στη στάση με γνωστή μου Αθηναία που μένει εδώ: -Συγγνώμη, το λεωφορείο περιμένετε; -Όχι, το αστικό...
Φλασιά από εκδρομή στην 6η δημοτικού: -Δεν χωράμε τόσοι πολλοί ρε παιδιά σε αυτό το λεωφορείο... -Δεν είναι λεωφορείο ρε συ, αστικό είναι.
Άλλο θέμα.

Χτες και σήμερα ξαναδιάβασα τον Κώδικα Ντα Βλάκα (που λέει κάποιος :Ρ) Έβγαλα το άχτι μου για την ταινία που δεν μπήκα... Μου λένε να περιμένω να βγει σε DVD, εγώ όμως ήθελα να πάω 1)για την παρέα και 2)για το γαμώτο, τι να το κάνω σε DVD;
Άλλο θέμα.

Θέλω το iPod Nano του pestaola... Γκρρρρ.
Άλλο θέμα.

Δεν έχω ανοίξει βιβλίο για τα αρχαία (τι έκπληξη!), ελπίζω να το κάνω αύριο.
Άλλο θέμα.

Το τελευταίο τραγούδι που έχω κολλήσει.

Τέλος θεμάτων.

Είμαστε μια πάρα πολύ ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε

Εδώ που μένω λοιπόν είμαστε πολύ χωριό.

1)Απίστευτες προκαταλήψεις (στοιχειά έρχονται στον ύπνο μας και μας πνίγουν, τα φαντάσματα αφθονούν στις παλιές γειτονιές, κλπ)
2)Όλα είναι δίπλα, αλλά όλες οι αποστάσεις θεωρούνται μεγάλες. 20 λεπτά περπάτημα είναι κάτι το αδιανόητο, γρήγορα ένα ταξί.
3)Οι μαθητές χωρίζονται σε 2 φανατικά αντίπαλες παρατάξεις: τα τρεντάκια, με έδρα μια καφετέρια και τα βλαχαδερά με έδρα μια άλλη καφετέρια (στα 20 μέτρα η μία από την άλλη). Μερικοί όπως εγώ που δεν είμαστε τίποτα από τα δύο, αποτελούμε περιφρονημένη μειονότητα που περιμένει το απολυτήριο του Λυκείου για να φύγει.
4)Έντονη προφορά
5)Κουτσομπολιό. Πολύ. Καλύτερα να μην το αναλύσω αυτό.
6)Όλοι, μα όλοι, γνωρίζονται (υπάρχει κι εδώ η μειονότητα που ανέφερα στο 3)
7)Μπορεί κάποιος να συναντήσει όλα τα στερεότυπα της ελληνικής υπαίθρου (η γιαγιά με το τσεμπέρι, ο παππούς με καμπούρα και Πάρκινσον, ο πατέρας/παππούς/whatevah που παίζει όλη μέρα το κομπολόι στο καφενείο με τους συγχωριανούς)
8)Γυναικεία εργασία, Internet (ακόμα περισσότερο ADSL, αν και αυτή τελευταία έχει αρχίσει να γίνεται γνωστή ως OnDSL μη χέσω), Αριστερά, Έλλειψη ρατσισμού, Αθήνα και άλλα πολλά αποτελούν μέχρι σήμερα άγνωστες έννοιες.

Υ.Γ.: Το ποστ αυτό δεν έχει ούτε συνοχή, ούτε σκοπό. Απλά τα είπα και ηρέμησα (λιγάκι).

Edit: Α ναι, και η μόνη ταινία που ο ένας κινηματογράφος μας τήρησε το όριο ηλικίας ήταν ο Κώδικας Ντα Βίντσι, γιατί άραγε;

Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί...

Την Παρασκευή είχαμε αποχαιρετισμό στην τάξη. Τελευταία μέρα μάθημα. Του χρόνου διαλυόμαστε, φημολογείται ότι παρ' όλο που οι περισσότεροι θα πάμε στο ίδιο Λύκειο θα μας σπάσουν στη μέση (το τμήμα φτάνει από Κ μέχρι Π). Το πολύ κλάμα έπεσε όταν αποχαιρετήσαμε τη φιλόλογο... Για κάποιον άγνωστο λόγο οι περισσότεροι(-ες) τη λατρεύουν... Δε λέω, καλός άνθρωπος είναι αλλά δεν μπορώ να πω ότι ως καθηγήτρια είναι η συμπάθειά μου :Ρ Τέσπα... Τα πιο πολλά κορίτσια έκλαψαν, πολλοί δάκρυσαν, εγώ δε λέω συγκινήθηκα αλλά εντάξει... Φάνηκε όμως πόσο ξένοι ήταν εκεί μέσα οι γνωστοί μαλάκες που συνέχιζαν μέχρι τελευταία στιγμή...
Το νόημα όμως είναι άλλο... Κάτι κατάλαβα εκείνη την ώρα. Ότι το παρελθόν, ειδικά σε αυτή την ηλικία, αφήνει σημάδια που δε σβήνονται. Και μελλοντολόγος στη Χιλή να γίνω κάποτε (που λέει ο λόγος) πάντα βαθιά μέσα μου θα έχω κάτι από το βλαμμένο που κάνει μαλακίες με την παρέα του σε μια μικρή επαρχιακή πόλη.
Και δε θέλω.

Η Χώρα με τους Επιστήμονες

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια χώρα που οι μαθητές της ήταν όλοι αριστούχοι, και δεν ήταν η Ελλάδα. Κι όμως έτσι συμπεριφέρεται η (αγαπημένη μου όπως θα έχετε καταλάβει) αξιότιμη ΥΠΕΠΘ Μαριέττα Γιαννάκου-Κατσίκου. Κάποτε οι κακοί μαθητές βγάζανε με το ζόρι το Λύκειο, περνάγανε μια Γερμανική Φιλολογία με 2.500 μόρια και οι μόνοι που διαμαρτυρόντουσαν ήταν οι ίδιοι, (αφού διορίζονταν φυσικά) για την απαξίωση του κλάδου τους. Ήρθε λοιπόν η κυρία και το έκοψε το σύστημα. Τι να κάνουμε, στην τελική πολλοί αντέταξαν ότι δεν τους άξιζε να βρίσκονται στα Πανεπιστήμια... Πάει στο διάολο. Αλλά η κυρία Κατσίκου δεν ικανοποιήθηκε... Έμεναν ακόμα αυτοί που δεν τους άξιζε ούτε η Μέση Εκπαίδευση. Αυτό δηλαδή που σήμερα λέμε ΤΕΕ και Σχολές ΟΑΕΔ. (Δε θέλω να προσβάλλω κανέναν... [Εκτός απο την Κατσίκου] Το Λύκειο είναι όντως δύσκολο). Κάτι έπρεπε λοιπόν να γίνει... Και αυτό το κάτι ονομάστηκε Επαγγελματικά Λύκεια. Δηλαδή, στην Α' Λυκείου, κανονικότατα Γενικά Λύκεια με επιπλέον ώρες για την ειδικότητα. Τα ΤΕΕ τέλος. Απέμενε βέβαια η διέξοδος του ΟΑΕΔ... Και η λύση ήταν η είσοδος εκεί να μη γίνεται με το απολυτήριο του Γυμνασίου, αλλά να είναι υποχρεωτική πρώτα η Α' Λυκείου... Που φυσικά δεν είναι για όλους... (Ούτε για μένα βασικά, 6 ώρες Αρχαία;! Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.) Το μόνο που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι η κυβέρνηση εργάζεται με μεγάλη επιμονή για την αύξηση της ανεργίας... Ή τη μείωση του πληθυσμού. Δεν ξέρω.

Υ.Γ.: Αν έκανα κάποιο λάθος είτε για το καινούριο είτε για το παλιό σύστημα, χίλια συγγνώμη... Έτσι μας τα είπαν από το Γραφείο ΣΕΠ (μόνο που ο τύπος ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδης με τις αλλαγές).

Τι θες απ' τη ζωή μου;

Βλέποντας το ενδιαφέρον για το μάθημά του να πέφτει, (απίστευτο κι όμως αληθινό) ο θρησκευτικός βρήκε νέα προσέγγιση... Προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι το μάθημα που αξίζει, ενώ τα άλλα είναι στεγνή γνώση. "Μαθηματικά και Φυσική δε θα σας ρωτήσει ποτέ κανείς... (Ποιος τις γαμάει τις Πανελλήνιες;) Εδώ καθίστε να ακούσετε, γιατί θα τα βρείτε μπροστά σας αυτά! Είναι γνώση για τη ζωή σας αυτά! Δηλαδή άμα σας ρωτήσουν την άποψή σας για το Πατριαρχείο π.χ., ή για τον Ιούδα να μην ξέρετε τι να απαντήσετε;" Δηλαδή μπαρδόν ρε φίλε, αλλά πρέπει την άποψή μας να τη μάθουμε στο σχολείο;!;!;!;!;!;!

Ζω

Και θα έπρεπε να έχω κάνει μέρες τώρα ποστ... Anyway, μερικές φωτογραφίες από Ηράκλειο (OK, για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω κατά πόσο θα αρέσουν...)

Κάτι βουνά από τον Προμαχώνα... Ε... Είναι 5 γμτ... Τον τάφο του Καζαντζάκη τέλος πάντων.

Πάρκο κοντά στο κέντρο

Το Ηράκλειο από τον τάφο που λέγαμε

Ένα παλιό κτήριο που δεν ξέρω ακριβώς τι είναι

Πάλι η πόλη από τον τάφο (το γαμωblogger ανακάτεψε τις φωτογραφίες)

Αυτά τα ωραία... Η περιγραφή του ταξιδιού εκτός από ετεροχρονισμένη θα ήταν και μάλλον βαρετή, αν και καλά πέρασα... Δεν έχω φωτογραφίες από τα πιο γνωστά τουριστικά μέρη αλλά βασικά δεν πήγα για τουρισμό...

Άσχετο Υ.Γ.: Πρέπει να πάω για ύπνο.