Καλή φάση

Την Παρασκευή πήγαμε επιτέλους εκδρομή. Πέράσαμε από σαράντα κύματα βέβαια; να μαζέψουμε υπογραφές, να πείσουμε το διευθυντή, να μοιραστούμε στα λεοφωρεία (πόλεμος κανονικός εκεί) αλλά τελικά πήγαμε. Και δεν ξέρω αν άξιζε τον κόπο... Πρώτα απ' όλα η μουσική. Εντάξει, είχα το MP3 αλλά τι να την κάνεις την εκδρομή αν κάθεσαι σε μια γωνία και ακούς από ακουστικά ενώ οι άλλοι χορεύουν; Έτσι λοιπόν συμβιβάστηκα και άκουσα κι εγώ σκυλάδικα... Αν και έχουν υποχωρήσει τελευταία. Τα μεγάλα σουξέ αυτές τις μέρες είναι το Δε Φεύγω του Χατζηγιάννη, το Beautiful του Δάντη και το My Humps των Black Eyed Peas (πληροφοριακά το λέω). Έστω ότι τη μουσική την άντεξα όμως... Τίποτα δεν πήγε όπως το είχαμε σχεδιάσει. Όλο "βιαζόμασταν" και κάναμε μόνο τα μισά απ' όσα έλεγε το πρόγραμμα. Φάγαμε και σε ένα βενζινάδικο της Εθνικής (σιγά την Εθνική στα κατσάβραχα αλλά λέμε τώρα) που μας γδάρανε κανονικά, το δίκτυο της Βόδαφον έδωσε ρεσιτάλ για άλλη μία φορά και όταν γυρίσα, βρήκα στο σπίτι πρώτον οικογενειακή μάζωξη και δεύτερον δυο φίλους του μικρού. Αλλά δε βαριέσαι, όταν σκέφτομαι ότι αύριο έχω να παώ σχολείο, χίλιες φορές άλλη μια τέτοια μέρα...