806 μέρες

Το blog μου :(
Μόνο, έρημο και παρατημένο :(
Γιατί;
Δεν ξέρω.
Μου τελείωσε η ανάγκη να γράφω; Σίγουρα όχι.
Κοιτάω το γνώριμο κουτάκι. Αυτό το κουτάκι για πολλά χρόνια ήταν ο καλύτερος φίλος μου. Το κοίταγα και οι λέξεις παρέκαμπταν τον κόμπο στο λαιμό και έβγαιναν στα δάχτυλα.
Είναι σαν ένα παλιό φίλο που τον βλέπεις μετά από χρόνια και, πέρα από την επιφανειακή χαρά, από μέσα σου θέλοντας και μη τον ζυγίζεις. Δεν ξέρεις αν και πόσο πρέπει να τον εμπιστεύεσαι πια. Αν είναι ο ίδιος που γνώρισες παλιά.
Πως μου έλειψε το γράψιμο...
Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος να γράφεις από τα λεωφορεία. Ένας στους δύο ανθρώπους και ένα στα δύο κτήρια που βλέπεις, μπορεί να γίνει αφορμή για τον καταρράκτη των σκέψεων. Πόσες ακόμα αφορμές σε αυτά που ποτέ δε βλέπεις;
Ακόμα κι εγώ, ποιος ήμουνα πριν από 806 μέρες και ποιος είμαι τώρα;
Αλλά σάμπως ήξερα τότε, για να ξέρω τώρα;
Μπέρδεμα κι αυτό.
Όπως όλα.