Οδός Ονείρων

Ώρα 6 παρά κάτι. Από το μεσημέρι τα σύννεφα είχαν ένα πανέμορφο μπλε χρώμα. Να κάθεσαι να τα χαζεύεις. Μόλις είχα τελειώσει ένα παιχνίδι στο Age Of Empires, η πρώτη φορά εδώ και μήνες που είχα χαλαρώσει τόσο ώστε να αποφασίσω να παίξω. Κοίταξα έξω. Τα όμορφα μπλε σύννεφα είχαν σκοτεινιάσει, τέρμα στο βάθος όμως, πάνω από τα βουνά, υπήρχε ένα μικρό τετραγωνάκι φως. Αφαιρέθηκα... Βγήκα στο μπαλκόνι και πήρα μια βαθιά ανάσα. Παγωνιά. Χειμώνιασε. Ακριβώς κάτω από το τελευταίο φωτεινό κομμάτι ουρανού η κορυφή ήταν χιονισμένη...
Και από κάτω μου πέρασε ένα μηχανάκι με βγαλμένη την εξάτμιση.
Ε άιντε και γαμηθείτε ανάποδα, μπουρτζόβλαχοι.

Προτεραιότητες

"Το είχατε ήδη παρατραβήξει, καιρός ήτανε. Άντε, τα κεφάλια μέσα πάλι τώρα, συγκεντρωθείτε στα μαθήματά σας. Δεν είναι καιρός για χαβαλέ τώρα, καταλάβετέ το. Σε άλλους καιρούς ο χαβαλές."
Προφανώς ο εν λόγω καθηγητής είναι οπαδός του αγγλοσαξονικού μοντέλου. Τον χαβαλέ μας θα τον κάνουμε γυρνώντας αρχαιολογικούς χώρους ως συνταξιούχοι. Κρίμα να σπαταλάμε την εφηβεία μας.

Κάποια μέρα θα τα βροντήξω και θα πάω να βόσκω πρόβατα...

Καλός πολίτης

Μαθητής δημοσίου σχολείου:
-Άσε ρε, είμαι και στην επιτροπή κατάληψης και έχω πήξει κάθε μέρα μέσα.
Μαθητής ιδιωτικού σχολείου;
-Σόρι αλλά τι είναι επιτροπή; Πάω ιδιωτικό και δεν ξέρω από τέτοια.

Πηγαίνετε πελάτες μου στα ιδιωτικά να μάθετε γράμματα...

W.T.F.

"Οι καταλήψεις αποτελούν πλήγμα στο κύρος, στην αίγλη και στην αξιοπιστία των δημόσιων σχολείων" - Ανδρέας Λυκουρέτζος, υφυπουργός Παιδείας

ΤΙ ΔΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΟΛΟ ΠΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙΣ;

(Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην κάνω φέτος ποστ για τις καταλήψεις, δε με αφήνουνε να αγιάσω όμως...)

A storm in my teacup

If someone exaggerates a problem or makes a small problem seem far greater than it really is, then they are making a storm in a teacup; or so says the dictionary definition
I have always really liked that expression for some reason, yet I have always thought of it in a different way than the dictionaries do. I often think of myself and anyone in my vicinity as the teacup, and of myself glowing a fiery red and shaking and starting to sweat while my blood pressure skyrockets as the storm and then conclude: Wow, that must be one hell of a storm for anyone inside that teacup...

Δεν είμαι emo

Γιατί συνεχίζω να πηγαίνω στην κατάληψη αν είναι κάθε φορά να γυρνάω έτσι; Περνάω καλά λέω... Σίγουρα περνάω καλά, τότε όμως γιατί γυρνάω έτσι;
Ίσως επειδή καταλαβαίνω για άλλη μια φορά πόσο loser είμαι και συνειδητοποιώ ότι δεν πρόκειται ποτέ να βγάλω τόσα χρόνια ρετσινιάς από πάνω μου ούτε να αποκτήσω έστω και μια σταλιά αυτοπεποίθησης, σε όσες καταλήψεις και να πάω.
Ίσως και να φταίει ότι μου γυρνάνε τα άντερα όποτε τους βλέπω μαζί... Ίσα που την ξέρω, εκείνο το βράδυ την πρόσεξα για πρώτη φορά. Και ας την έχω ξαναδεί τόσες φορές να γελάει με την παρέα μου όταν κανένας τους δε μου δίνει σημασία... Ίσως φταίει το ότι εκείνος μου γύριζε ανέκαθεν τα άντερα. Who knows.
Οι παλιοί μας φίλοι, μην το πεις, για πάντα φύγαν... Και οι δύο έχουν βρει πιο cool παρέες από τους άλλους δύο. Όποτε προσπαθώ να το αναφέρω στον έναν από τους δύο η μόνιμη απάντηση είναι "δεν τον/την έχουμε ανάγκη"... Who gives a fuck about me needing both of you? Μην πεις όμως ότι δε σου έχω πει 142 φορές να βγούμε. Δεν πιστεύω ότι σε πέτυχαν τη μόνη μέρα που είχες όρεξη. Και αν θες να κολλάς σε όποιον μπορεί να σου δώσει ένα τσιγάρο, fine by me. Μην περιμένεις όμως να είμαι αιωνίως εκεί να κάθομαι να σας κοιτάω.
Μια χαρά δεν περνούσαμε σήμερα; Αλλά όχι, once again nobody gives a fuck about what I want. Πάμε να φύγουμε, πάμε να φυγουμε, πάμε να φύγουμε... Αν δεν είχα τη γαμημένη την αναπηρία δε θα με κούναγες με τίποτα. Και πάλι ίσως να μη με κούναγες αλλά με τα τεντωμένα μου νεύρα έτσι και διέκρινα μούτρα θα σε ξέχεζα και δεν ήθελα...
Ένα ιατρικό πρόβλημα είναι, όχι κάτι σοβαρό και αντιμετωπίζεται, αλλά νιώθω τελείως ανάπηρος... Δε θα στερηθείς τίποτα, είπε ο κωλογιατρός. Ε ναι ρε φίλε, αν ήμουνα κι εγώ 70 φυσικά και δε θα στερόμουνα τίποτα... Μου λείπει το μπάσκετ ρε γαμώτο. Η πρώτη φορά στη ζωή μου που πραγματικά μου άρεσε ένα άθλημα, που έπιανα τη μπάλα στα χέρια μου και δε φοβόμουνα μη γίνω ρεζίλι...
Δε βαριέσαι. Η εφηβική μου Αναγέννηση τελείωσε. Θα παραμείνω για πάντα ένας χοντρός outcast. Καιρό είχα άλλωστε να πάθω κατάθλιψη... Καθυστερημένη αυτή τη φορά... Καλώς μου ήρθες, μη φύγεις ποτέ από 'δω, να σκοτεινιάσεις ξανά το δικό μου ουρανό...