Δημοκρατικές διαδικασίες

"Να κάνουμε συνέλευση!" λέει ενθουσιασμένη η πρόεδρος του τμήματος το πρωί. (Μπράβο κοπέλα μου για τις φοβερές σου ιδέες). "Την έκτη ώρα!"
"Τι λες ρε, να κάνουμε την έκτη ώρα και να χάσουμε Χ;!;! Την έβδομη να κάνουμε, να χάσουμε Ψ!" (Καταλαβαίνετε που πάει το πράγμα).
Συμφωνούμε.
"Λοιπόν παιδιά εγώ σας αφήνω να κάνετε τη συνέλευση μόνοι σας. Θα είμαι στο γραφείο." (Ένα φάσκελο κερασμένο από μένα).
Η καθηγήτρια κλείνει την πόρτα πίσω της. All hell breaks lose.
"Τα θέματά μας για σήμερα..." Γκντουπ! κάνει το μεταλλικό σβηστήρι για τον πίνακα χτυπώντας στον τοίχο.
"Κάντε λίγο ησυχία ρε παιδιά!" Μπαμ! κάνει ένα μισοδιαλυμένο θρανίο. Οι συνήθεις ύποπτοι κοιτάζονται εκστασιασμένοι.
"ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ!" Μια σειρά ήχων ακούγεται καθώς η ξύλινη επιφάνεια του θρανίου βγαίνει ολόκληρη. Βίδες και πριονίδι πέφτουν στο πάτωμα. Ακουμπάνε το ξύλο πάλι στο θρανίο αμέσως πριν η καθηγήτρια ορμήσει μέσα.
"Παιδιά ακούγεστε μέχρι κάτω, λίγο πιο ήρεμα." Ξαναφεύγει. (Άλλο ένα φάσκελο.) Παίρνουν μια κασετίνα και έναν χάρτη ακουμπισμένο στη γωνία και αρχίζουν να παίζουν μπέιζμπολ. Ένα μέλος του πενταμελούς, από τους συνήθεις υπόπτους, γράφει τα θέματα στον πίνακα.
1,2,3,4,5,6...
7: Συλλογή χρημάτων για το καινούριο μηχανάκι μου
Η παρέα του ορμάει στον πίνακα με πολεμικές κραυγές. Αρχίζουν όλοι μαζί να γράφουν αντίστοιχα "θέματα". Η πρόεδρος νευριασμένη παίρνει το χαρτί με τα θέματα και αποσύρεται με έξι-εφτά άτομα στην έδρα για κλειστή συζήτηση. Ο κολλητός μου με τραβάει από το μανίκι.
"Φεύγουμε τώρα που δεν προσέχουν;"
"Όχι."
"Πάμε να χαζέψουμε από το παράθυρο;"
"Όχι." Πηγαίνω κι εγώ. Η πρόεδρος γράφει τυπικές "αποφάσεις" για κάθε θέμα.
"Στην εκδρομή τι να γράψουμε;"
"Σιγά μην πάμε εκδρομή."
"ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΕΚΔΡΟΜΗΗΗΗΗΗΗ;" Η προσοχή προσωρινά αποσπάται από τα παράθυρα και τον πίνακα.
"ΝΑΙΙΙΙΙΙΙ"
"Γράψε ό,τι καταλαβαίνεις." Κάποιος πιάνει μια τσάντα και την πετάει σε κάποιον άλλον. Η σύρραξη γενικεύεται σε δευτερόλεπτα.
"Για τα Χριστούγεννα θα κάνουμε τίποτα;"
"Σιγά μην μας αφήσουν." (Η απαισιοδοξία θα μας φάει.)
"Γράψε εσύ ότι θα κάνουμε και βλέπουμε." Η τσάντα μου προσγειώνεται δίπλα μου. Σπεύδω να τη μαζέψω.
"Αυτά. ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕΕΕΕΕΕ."

Η γενιά μου παραλαμβάνει μια χώρα στα μαύρα της τα χάλια. Πιστεύω βαθύτατα ότι θα καταφέρουμε να την κάνουμε ακόμα χειρότερη.