Αυτό θα πει Παιδεία

"Δεν καταλαβαίνω γιατί επιμένετε να ζείτε με όνειρα!"
"Σταματήστε να ονειρεύεστε! Γυρίστε στην πραγματικότητα, καταλάβετε το συμφέρον σας!"
"Δεν υπάρχουν θέλω εδώ. Μόνο πρέπει."

Οδηγίες αντιμετώπισης:

1. Πάρτε τα "πρέπει" σας στο ένα χέρι.
2. Ανοίξτε διάπλατα την κωλοτρυπίδα σας με το άλλο.
3. Χώστε τα "πρέπει" σας στον κώλο σας.

Όχι ρε. Αυτό δεν θα μου το πάρετε που να χτυπιέστε. Μαλάκες.

Μάθημα Ιστορίας

"Έστω ότι έχω εγώ μια έχθρα με τον Sunflyer, που είμαστε και οι δύο Έλληνες και -το επίθετο που χαρακτηρίζει τους από εδώ καταγόμενους- (εδώ δαγκώθηκα) και για να τον αντιμετωπίσω παίρνω τηλέφωνο έναν Τούρκο, το χειρότερο εχθρό μας και του λέω να έρθει να τον δείρει." (Παράδειγμα για την "βοήθεια" των Περσών προς τους Σπαρτιάτες)
Μπράβο βρε! Τέτοιες ιδέες χρειάζεται η Ελλάδα!

"Ο εμφύλιος πόλεμος είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε ένα λαό και εμείς οι Έλληνες το έχουμε νιώσει στο πετσί μας πολλές φορές."
Ένα παράπονο, λες και μας τον επέβαλλαν!

"Μα είναι δυνατόν να είναι ο ένας Έλληνας Πασοκ και ο άλλος ΝΔ και να πλακώνονται μεταξύ τους, ενώ είναι και οι δύο Έλληνες που είναι το σημαντικότερο;"
Ενώ για τους Γάλλους είναι φυσιολογικό; Τους Άγγλους; Τους Γερμανούς; Τους Ιταλούς; Τους Γιαπωνέζους; Τους Βραζιλιάνους; Μήπως να πηγαίναμε όλοι χέρι-χέρι με τον Ξέρετε-Ποιόν για να ξεμπερδεύουμε;

"Δείτε τι ωραίος θεσμός ήταν η χορηγία στην αρχαΐα Αθήνα! Σάμπως θα της ήταν δύσκολο της Αγγελοπούλου να πει "Κάνω δώρο στην Ελλάδα μια φρεγάτα;"
Ενώ εσύ στη θέση της Αγγελοπούλου θα το έκανες!

"Δεν είναι δυνατόν να λέει κάποιος ότι είναι Έλληνας πολίτης αλλά δεν οφείλει τίποτα στην Ελλάδα! Δηλαδή πού οφείλουμε την ασφάλειά μας, την ελευθερία μας, την ευτυχία μας;
Να η ασφάλεια, να η ελευθερία, να και η ευτυχία (δείτε και αυτό). Γελοίε. Την καλύτερη δουλειά έκανε αυτός εδώ τελικά. Μη μασάς ρε.

Δημοκρατικές διαδικασίες

"Να κάνουμε συνέλευση!" λέει ενθουσιασμένη η πρόεδρος του τμήματος το πρωί. (Μπράβο κοπέλα μου για τις φοβερές σου ιδέες). "Την έκτη ώρα!"
"Τι λες ρε, να κάνουμε την έκτη ώρα και να χάσουμε Χ;!;! Την έβδομη να κάνουμε, να χάσουμε Ψ!" (Καταλαβαίνετε που πάει το πράγμα).
Συμφωνούμε.
"Λοιπόν παιδιά εγώ σας αφήνω να κάνετε τη συνέλευση μόνοι σας. Θα είμαι στο γραφείο." (Ένα φάσκελο κερασμένο από μένα).
Η καθηγήτρια κλείνει την πόρτα πίσω της. All hell breaks lose.
"Τα θέματά μας για σήμερα..." Γκντουπ! κάνει το μεταλλικό σβηστήρι για τον πίνακα χτυπώντας στον τοίχο.
"Κάντε λίγο ησυχία ρε παιδιά!" Μπαμ! κάνει ένα μισοδιαλυμένο θρανίο. Οι συνήθεις ύποπτοι κοιτάζονται εκστασιασμένοι.
"ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ!" Μια σειρά ήχων ακούγεται καθώς η ξύλινη επιφάνεια του θρανίου βγαίνει ολόκληρη. Βίδες και πριονίδι πέφτουν στο πάτωμα. Ακουμπάνε το ξύλο πάλι στο θρανίο αμέσως πριν η καθηγήτρια ορμήσει μέσα.
"Παιδιά ακούγεστε μέχρι κάτω, λίγο πιο ήρεμα." Ξαναφεύγει. (Άλλο ένα φάσκελο.) Παίρνουν μια κασετίνα και έναν χάρτη ακουμπισμένο στη γωνία και αρχίζουν να παίζουν μπέιζμπολ. Ένα μέλος του πενταμελούς, από τους συνήθεις υπόπτους, γράφει τα θέματα στον πίνακα.
1,2,3,4,5,6...
7: Συλλογή χρημάτων για το καινούριο μηχανάκι μου
Η παρέα του ορμάει στον πίνακα με πολεμικές κραυγές. Αρχίζουν όλοι μαζί να γράφουν αντίστοιχα "θέματα". Η πρόεδρος νευριασμένη παίρνει το χαρτί με τα θέματα και αποσύρεται με έξι-εφτά άτομα στην έδρα για κλειστή συζήτηση. Ο κολλητός μου με τραβάει από το μανίκι.
"Φεύγουμε τώρα που δεν προσέχουν;"
"Όχι."
"Πάμε να χαζέψουμε από το παράθυρο;"
"Όχι." Πηγαίνω κι εγώ. Η πρόεδρος γράφει τυπικές "αποφάσεις" για κάθε θέμα.
"Στην εκδρομή τι να γράψουμε;"
"Σιγά μην πάμε εκδρομή."
"ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΕΚΔΡΟΜΗΗΗΗΗΗΗ;" Η προσοχή προσωρινά αποσπάται από τα παράθυρα και τον πίνακα.
"ΝΑΙΙΙΙΙΙΙ"
"Γράψε ό,τι καταλαβαίνεις." Κάποιος πιάνει μια τσάντα και την πετάει σε κάποιον άλλον. Η σύρραξη γενικεύεται σε δευτερόλεπτα.
"Για τα Χριστούγεννα θα κάνουμε τίποτα;"
"Σιγά μην μας αφήσουν." (Η απαισιοδοξία θα μας φάει.)
"Γράψε εσύ ότι θα κάνουμε και βλέπουμε." Η τσάντα μου προσγειώνεται δίπλα μου. Σπεύδω να τη μαζέψω.
"Αυτά. ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕΕΕΕΕΕ."

Η γενιά μου παραλαμβάνει μια χώρα στα μαύρα της τα χάλια. Πιστεύω βαθύτατα ότι θα καταφέρουμε να την κάνουμε ακόμα χειρότερη.

Ουαί υμίν

-Παιδιά τα μάθατε; Η Χ., -η αδερφή της Ψ ρε σεις- έκανε έκτρωση τελικά. (Η Ψ είναι συμμαθήτρια, η Χ είναι γύρω στα 25.)
Σοκ στην παρέα. Τους κοιτάω λίγο περίεργα.
"-Όχι ρε σεις..." σπάει τη σιωπή η υπ' αριθμόν ένα χριστιανογκαγκά του σχολείου. Οι υπόλοιποι συμφωνούν. Τους ξανακοιτάω περίεργα.
"-Αν είναι δυνατόν! Τέτοια αμαρτία..." συνεχίζει. Δεν κρατιέμαι.
"-Ε δε μου φαίνεται πια και τόσο φριχτό..." λέω διστακτικά.
Καλύτερα να το βούλωνα. Τα βλέμματα όλων με βάζουν στη θέση μου.
"-Όχι και δεν είναι φριχτό! Είναι φόνος!" φωνάζει σχεδόν με γουρλωμένα μάτια. Οι υπόλοιποι συμφωνούν.
"-Δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς φόνος..." (Τώρα που μπήκα στο χωρό θα χορέψω).
"-Είναι ζωντανό πλάσμα, άρα είναι φόνος και χειρότερα! Σκοτώνεις το ίδιο σου το αίμα!" λέει και η φωνή της κάνει ένα δραματικό κρεσέντο. Κοιτάω γύρω μου, οι υπόλοιποι δεν μπορούν να αποφασίσουν αν θα φύγουν από κοντά μου ουρλιάζοντας ή θα με δέσουν και θα με πάνε για εξορκισμό.
"-Δεν είπα ότι δεν είναι άσχημο! Απλά νομίζω ότι υπερβάλλετε λίγο" υποχωρώ μερικώς. Με στραβοκοιτάει. Συνεχίζουμε με την αφήγηση της ιστορίας.
"-Είναι η δεύτερη φορά που το κάνει. (Μεγαλύτερο σοκ. Εδώ που τα λέμε η Χ δεν είναι αγία, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.) Αυτή τη φορά βασικά είχε και επιπλοκές στην εγκυμοσύνη, ήταν σε κώμα όταν έκανε την έκτρωση." Διακόπτω, νομίζοντας ότι δικαιώθηκα.
"-Τώρα δηλαδή τι θα μου πείτε; Αφού κινδύνευε!" Ξαναγουρλώνει τα μάτια.
"-Είναι φόνος!"
"-Ρε παιδί μου αφού λέμε ότι είχε πέσει σε κώμα! Θα πέθαινε ούτως ή άλλως το παιδί, έπρεπε να πεθάνει και αυτή;"
"-ΝΑΙ! Έχει σκοτώσει δύο παιδιά, ζωντανή βρωμίζει τον τόπο! Να πέθαινε!"
Δεν ξαναμίλησα.