Ταξίδι στο Παρίσι, μέρος 3ο: Δευτέρα και Τρίτη

Την επόμενη το πρωί, μας τηλεφώνησαν από την Alitalia ότι οι βαλίτσες ήταν ήδη στο Παρίσι. Όλο χαρά, φύγαμε από το σπίτι που μέναμε και πήγαμε στο ξενοδοχείο μας, στο Quartier Latin. Φτάνοντας εκεί στις 12... Πού είναι οι βαλίτσες; Οέο; Ξανά μανά τηλέφωνο... "Κατά τις 9 το βράδυ θα σας τις φέρουν" ήταν η απάντηση. Τέσπα... Τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο (όχι ότι είχαμε και τίποτα ιδιαίτερες αποσκευές να τακτοποιήσουμε) και πήγαμε στη Notre Dame.

Ανεβήκαμε και πάνω.

Κατόπιν, φάγαμε πρόχειρα σε ένα καφέ-εστιατόριο εκεί δίπλα και ήπιαμε το ακριβότερο νερό ever: 5,10 το μισό λίτρο (γυάλινο μπουκάλι όμως). Αποφασίσαμε μετά να πάμε στις κατακόμβες. Κατεβαίνουμε ως εκεί με το μετρό... Τη Δευτέρα κλειστές. Κάναμε μια βόλτα εκεί γύρω kαι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
Το βράδυ φάγαμε σε ινδικό, με την οικογένεια που μας φιλοξενούσε, στο καταπληκτικό Lal Quila.

Την Τρίτη ετοιμαζόμασταν να πάμε στο Λούβρο, όταν θυμήθηκα ότι τα περισσότερα μουσεία είναι κλειστά την Τρίτη. Μετά απο διαβουλέυσεις κατευθυνθήκαμε προς La Defence, με τη Μεγάλη Αψίδα (Grande Arche De La Defence). Η μάνα μου δεν ενθουσιάστηκε, εγώ όμως ξετρελάθηκα.




Μετά γυρίσαμε στο κέντρο του Παρισιού και πήγαμε για το μουσείο Orsay (που είναι ανοιχτό την Τρίτη). Βρήκαμε μια τεράστια ουρά. Απ' έξω ήταν διάφοροι καλλιτέχνες του δρόμου. Ρωτήσαμε έναν πότε έχει λιγότερο κόσμο. "Ποτέ" απάντησε. Κι ενώ συζητούσαμε για το τι θα κάνουμε...
-Ellines eiste?
-Ναι. (Γελώντας)
-Apo pou?
-Εγώ είμαι από την Κρήτη (η μάνα μου).
-H Krhth einai megalh, pou sthn Krhth?
-(έκπληκτο βλέμμα) Από το Ηράκλειο!
Για να μην μακρυγορώ, ο τύπος είχε κάνει 8 μήνες στη Σητεία (στην Κρήτη) πριν από 15 χρόνια. Και μιλούσε ακόμα ελληνικά...
Πήραμε το Batobus, κάναμε ένα μεγάλο κύκλο στο Σηκουάνα, και βρεθήκαμε στον Πύργο του Άιφελ. Εκείνη τη στιγμή άρχισε να βρέχει. Ένα σύντομο αλλά έντονο διάλειμμα από τον ασυνήθιστο καύσωνα που επικρατούσε εκείνη τη βδομάδα στο Παρίσι (ο οποίος σταμάτησε όταν φεύγαμε, wtf?) Για τον Πύργο υπήρχε 4 ώρες ουρά στο ασανσέρ. ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Κάτσαμε λίγο σε ένα παρκάκι εκεί δίπλα.

Με το Batobus και πάλι γυρίσαμε στο Orsay, όπου τελικά μπήκαμε. Πίσω στο ξενοδοχείο και νυχτερινή έξοδος σε ωραιότατο, πάμφθηνο (φάγαμε του σκασμού 2 άτομα με 16 ευρώ) ιταλικό εστιατόριο κοντά στο ξενοδοχείο. Ήταν ο αγώνας Ιταλία - Γερμανία εκείνο το βράδυ και παρ' όλα αυτά το προσωπικό διατήρησε τον επαγγελματισμό του (ούτε τηλεόραση δεν είχαν, ίσως βέβαια επειδή είχε η brasserie απέναντι).
Το highlight του διημέρου: Όταν πήγαμε στο ξενοδοχείο την πρώτη φορά, το ψυγείο δε δούλευε. Όχι ότι το είχαμε ανάγκη, αλλά τους το είπαμε και μας είπαν ότι θα το κοιτάξουν. Όταν γυρίσαμε (από το Orsay), δεν βρήκαμε καθόλου ψυγείο. Πήραμε τηλέφωνο και ανέβηκε ένας από τη ρεσεψιόν, ο οποίος μουρμούρισε ότι το ίδιο πρόβλημα είχαν και από δίπλα και δεν είχαν άλλο ψυγείο να μας το αλλάξουν και θα το έφερναν μόλις μπορούσαν. Ψυγείο φυσικά δεν είδαμε.

Συνεχίζεται...

Υ.Γ.: Οι καλές φωτογραφίες είναι σε φιλμ (τρέ μπανάλ, ξέρω). Αν αξιωθώ να τις σκανάρω θα ποστάρω μερικές ακόμα.
Υ.Γ.2:Αύριο ξαναφεύγω, για δύο βδομάδες στην Κρήτη. Αν προλάβω θα κάνω άλλο ένα ποστ το πρωί, αλλιώς θα τα πούμε μάλλον όταν γυρίσω.

Αμάν με το Ζιντάν

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΗΣΥΧΟ! ΟΚ;



ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΟΥΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΙΠΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΔΩΣΕ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!

Ταξίδι στο Παρίσι, μέρος 2ο: Οι δύο πρώτες μέρες και το μετρό

Η φίλη της μάνας μου που ανέφερα μένει στο πανέμορφο Meudon (πολύ κοντά στο φημολογούμενο καινούριο σπίτι των Johnny Depp και Vanessa Paradis, το δικό της εννοείται είναι πολύ μικρότερο :Ρ) Το ίδιο απόγευμα που φτάσαμε, μας πήγε στο κέντρο (στο Παρίσι) με το αυτοκίνητο. Εγώ εντωμεταξύ είχα πάθει τεράστιο σοκ. Κατά βάθος δεν πίστευα ότι αλήθεια έβλεπα τον πύργο του Άιφελ, το Σηκουάνα, τη Notre-Dame, την πλατεία Concorde, κτλ. Γενικώς ότι είχα διαβάσει στους τουριστικούς οδηγούς. Περίμενα από στιγμή σε στιγμή να ξυπνήσω. Anyway... Φάγαμε καταπληκτικό παγωτό σε ένα μαγαζί στο Saint-Louis (Μαύρο Πρόβατο μήπως ξέρεις ποιο λέω;) και μετά σπίτι όπου ξεράθηκα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Γάλλων οπαδών για το αντίθετο (ήταν η βραδιά του Γαλλία-Βραζιλία).
Το επόμενο πρωί πήγαμε στις Βερσαλλίες. Το ταξίδι μας είχε αφήσει μια ιδιαίτερη αντιπάθεια για τις ουρές. Και στον ήλιο κιόλας; Όχι, ευχαριστώ. Περιοριστήκαμε στους καταπληκτικούς κήπους και μας έφτασε με το παραπάνω. Το απόγευμα αυτοκίνητο μέχρι το Hotel De Ville (δημαρχείο) και μετά με τα πόδια μέχρι τη Bastille, όπου έφαγα για πρώτη φορά κινέζικο, σε ένα μαγαζί στιλ μικρό σουβλατζίδικο. Στη Γαλλία, όπως και στον περισσότερο κόσμο, το κινέζικο δεν είναι είδος πολυτελείας όπως εδώ, το αντίθετο. Μετά μετρό για να γυρίσουμε στο αυτοκίνητο...
-Παύση-
Με το που μπήκα στο μετρό στη Bastille, με πήρε η μπόχα. Τουαλέτας. Έντονη μάλιστα. Προχωρήσαμε σε ένα μακρύ διάδρομο... Παντού αποτσίγαρα, εισιτήρια, σκουπιδάκια γενικώς. (Βασικά δεν είναι παντού έτσι... Ήταν μακράν η χειρότερη περίπτωση. Παρ' όλα αυτά, η πρώτη εντύπωση μετράει περισσότερο.)
Το μετρό στο Παρίσι λοιπόν δεν έχει καμία, μα καμία σχέση με το αθηναϊκό. Κατ' αρχάς είναι παλιό (εγκαινιάστηκε το 1900) και το δείχνει. Κατά δεύτερον, είναι τεράστιο. Όλα στο μετρό του Παρισιού είναι τεράστια. Τόσο το δίκτυο (14 γραμμές και το RER άλλες 5), όσο και οι σταθμοί (περπατάς, πάνω, περπατάς, περπατάς, κάτω, περπατάς, πάνω... χωρίς κυλιόμενες εννοείται). Στην τελική όμως, πολύ εξυπηρετικό. Βολεύει για (σχεδόν) παντού, σε αντίθεση με τα λεωφορεία που, εκτός του ότι είναι πολύ λίγα συγκριτικά με την Αθήνα, κυκλοφορούν (τα περισσότερα) μέχρι τις 8μιση το βράδυ. Το ότι είναι λίγα δεκτόν, λόγω του μετρό... Αλλά μέχρι τις 8μιση το βράδυ;
Το highlight του Παρισινού μετρό: Ο σταθμός Abbesses στη Μονμάρτη. Εντελώς διαλυμένος λόγω ανακαίνισης (η στοά της αποβάθρας είναι... όπως ήταν. Ούτε πλακάκια, ούτε τίποτα. Σκέτη γη.) και με μόνο 2 από τα (πολλά) ασανσέρ του να λειτουργούν. Κάναμε τη βλακεία να μην πάρουμε και βγήκαμε σε μια στιφογυριστή σκάλα.
Και ανεβαίναμε.
Και ανεβαίναμε.
Και ανεβαίναμε.
Και ανεβαίναμε.
Μόνο που το σκέφτομαι κουράζομαι... να πάρω μια ανάσα.
Και ανεβαίναμε.
Και ανεβαίναμε.
Και ανεβαίναμε
Και ανεβαίναμε.
Φως! Λίγο ακόμα!
Και ανεβαίναμε.
Και επιτέλους φτάσαμε. Ευτυχώς η σκάλα ήταν όμορφη οπότε είχαμε κάτι να ξεχνιόμαστε...
-Συνέχεια-
Το highlight των πρώτων δύο ημερών: Τα νεύρα της μάνας μου σχετικά με τους γαλλικούς αντικαπνιστικούς νόμους. Όπου καθόμασταν, ήθελε να καπνίσει. Και παντού απαγορευόταν. "Να πας στην Ελλάδα" της είπα. Μετά συνήθισε, από τα νεύρα πέσαμε στη μουρμούρα...

Συνεχίζεται...

Υπάρχουν και χειρότερα

Πιστεύετε ότι τα ελληνικά ΜΜΕ είναι γελοία; Κι εγώ έτσι πίστευα...

Ταξίδι στο Παρίσι, μέρος 1ο: Alitalia

Παρ'τα μαλάκα να μη μου τα χρωστάω. Δεν ήξερα, δε ρώταγα; Ένιγουέι... Του λέιτ. Η διαδρομή μου για το Παρίσι ήταν Αθήνα->Ρώμη->Μιλάνο->Παρίσι και αντίστροφα (all passen-sorry-readers are kindly requested not to comment on this subject or tha tous parei o diaolos [ανεβείτε για 10-15 χρόνια σε ένα ιταλικό βουνό, συναναστραφείτε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με άτομα της τρίτης ηλικίας και μόλις κατεβείτε κάντε ένα ταχύρυθμο αγγλικών. Συγχαρητηρια, μιλάτε σαν υπάλληλος της Alitalia]). Στην Αθήνα δώσαμε τις βαλίτσες για να πάνε κατευθείαν στο Παρίσι και όλα έδειχναν ρόδινα, μέχρι που πλησιάσαμε την πύλη μας στο (απαίσιο) Fiumicino καθυστερημένοι και βρήκαμε μια μεγάααλη ουρά.
-Γουάτς χάπενινγκ;
-Νάθινγκ ιμπόρταντ, γουίλμπιρέντι ιν ε φιου μινιτς.
Τα λίγα λεπτά έγιναν περίπου μία ώρα. Φτάνοντας με τα πολλά στο Μιλάνο, η πτήση μας για Παρίσι είχε ήδη φύγει. Όπως και η πτήση για Μαδρίτη μερικών δεκάδων συνταξιδιωτών μας. Αντίθετα, τέσσερις άλλες πτήσεις δεν επρόκειτο να φύγουν. "Απεργίες" μας δικαιολογήθηκε η (μία) υπάλληλος όταν τρεις ώρες μετά (όρθιοι εννοείται) ήρθε η σειρά μας. Μας έδωσαν (σε όλους δηλαδή) δωμάτιο σε ξενοδοχείο (40 χιλιόμετρα μακριά, στο Μιλάνο) και εισιτήριο για τη μεσημεριανή πτήση για Παρίσι. Εντεκάμιση η ώρα. Στο ξενοδοχείο φτάσαμε στις 3. Στις 4 παρά η μάνα μου ξύπνησε από τηλέφωνο από τη ρεσεψιόν. Στα ιταλικά. Γύρισε (προφανώς) πλευρό και ξανακοιμήθηκε. Στις 9 που ξυπνήσαμε αποδείχτηκε ότι τα λεωφορεία της Alitalia είχαν φύγει στις 5 και στις 7. Ο ευγενέστατος οδηγός ταξί μας πήρε 75 ευρώ, όσα μας είχε πει στην αρχή, ενώ το ταξίμετρο έγραψε 77 (ακούγεται γελοία διαφορά, θα συνέβαινε όμως αυτό στην Ελλάδα;). Όταν λίγες ώρες μετά φτάσαμε επιτέλους στο Παρίσι, δεν είχε συμβεί το ίδιο με τις βαλίτσες μας. Ευτυχώς μας φιλοξένησε μια φίλη της μάνας μου εκεί και τα βολέψαμε για 3 μέρες, μέχρι να έρθουν.
(Εδώ θα μπει το επόμενο ποστ).
Φτάνουμε λοιπόν στη μέρα της επιστροφής... Η στριμμένη υπάλληλος στο check-in κόλλησε στην παλιού τύπου ταυτότητα της μάνας μου. Κάλεσε την υπέυθυνη... Μας έσυρε στα εκδοτήρια εισητηρίων... (Το πρόβλημα ήταν ότι δεν πίστευε ότι το "μπ" της ταυτότητας αντιστοιχούσε στο "b" του εισητηρίου.) Ευτυχώς κάποιος ρώτησε αν έχουμε οποιοδήποτε άλλο χαρτί με το όνομα που έγραφε στο εισητήριο. Τελικά πείστηκαν με την πιστωτική κάρτα και πετάξαμε (με καθυστέρηση φυσικά) για το Μιλάνο, όπου φτάσαμε μισή ώρα πριν την επόμενη αναχώρηση. Προφανώς η λύση να μας ξαναστείλουν σε ξενοδοχείο κρίθηκε ασύμφορη, οπότε ήρθε μια υπάλληλος (ειδικά για μενα και τη μάνα μου, wow) και μας πήγε τρέχοντας μέχρι την επιβίβαση. Προσγειωνόμαστε στη Ρώμη πανευτυχείς. Τι το θέλαμε; Την ώρα που πηγαίναμε για επιβίβαση, βλέπουμε καθυστέρηση μιάμιση ώρα... Και όχι μόνο εμείς. Απ' ότι έμαθα μετά, αυτά συμβαίνουν συχνά στο Fiumicino, ακριβώς όπως κάποτε στο Ελληνικό. Όλοι είχαν καθυστέρηση. Τελικά ξεκινήσαμε να μπαίνουμε στο αεροπλάνο μισή ώρα αφότου (σύμφωνα με την καθυστέρηση) έπρεπε να είχαμε φύγει. Φτάσαμε τελικά στην Αθήνα 3 η ώρα (Ελλάδας), χωρίς βαλίτσες εννοείται. Τις περιμένουμε αύριο με το ΚΤΕΛ.
Το highlight του ταξιδιού: Ο πιλότος της Air France σε code sharing πτήση που είπε στο άσχετο "Allez les bleus"
Το τελικό συμπέρασμα: Ολυμπιακή και πάλι Ολυμπιακή.

Συνεχίζεται...

Μοναξιά...

Τι γίνεται εδώ ρε παιδιά?Μια μέρα δεν πήγα για μάθημα και είπα να κάω λίγο στο net με την ησυχία μου και δεν υπάρχει κανένας ψωριάρης-καμμένος να σπάσω λίγη πλάκα :(
Πάλι θα κ****βαράω μόνη μου...Όχι τίποτα άλλο αλλά και αυτό το χαζοblog είναι άδειο χωρίς το δημιουργό του...

Sun come baaaaaack!!!