T' άσπρο περιστέρι, με μια φόλα χάθηκε...

Μιά ακόμα είδηση που πέρασε στο ντούκου σε μια Ελλάδα που της έχει πέσει ο κώλος για ομόλογα, ναυάγια, εκλογές και το βρακί της Τζούλιας Αλεξανδράτου. "Ασυνείδητος" σκότωσε τα περιστέρια της Πλατείας Κοτζιά.
Μου γυρίσανε τα έντερα ανάποδα.
"Ασυνείδητος", ε;
Η ασυνειδησία δεν τιμωρείται.
"Ασυνείδητος";
Ασυνείδητος είναι κάποιος που δίνει σε ένα σκύλο ένα κόκκαλο κοτόπουλου. Ή κάποιος που αφήνει ένα μπαλόνι ηλίου, από αυτά τα κίτρινα με τον Τουίτι, να πέσει στη θάλασσα.
Κάποιος που μεθοδικά εξολοθρεύει 500 περιστέρια, από αυτά που μοιράζονται καθημερινά τα κουλούρια δεκάδων χαρούμενων πιτσιρικάδων, που γίνονται αιτία ίσως για ένα από τα λίγα αυθόρμητα χαμόγελα που βλέπουμε ακόμα γύρω μας, είναι εν ψυχρώ δολοφόνος.
Αλλά που τέτοιες ευαισθησίες στην Ελλάδα που ενώ γράφω αυτό το ποστ χαμογελάει γύρω μου ευχαριστημένη, βλέποντας δελτία ειδήσεων σχετικά με το βρακί της Τζούλιας Αλεξανδράτου...

Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει

21 Απριλίου του 1967. Μια ημέρα που, σαράντα χρόνια μετά, όλη η Ελλάδα πρόσπαθεί να ξεχάσει. Όλη; Όχι! Ένα μικρό γαλατικό χωριό αντιστέκεται ακόμα στην βίαιη επιβολή της ελευθερίας και της δημοκρατίας...
Διάκεια 2007. Ως φόρο τιμής σε όσους πραγματικά νοιάστηκαν για τη χώρα τούτη, η ελληνική Δεξιά, εκπροσωπούμενη από τη Νομαρχία Φθιώτιδας και τον Δήμο Λαμιέων, αναβιώνουν σε ένα μοναδικό τριήμερο εορταστικών εκδηλώσεων την Πολεμική Αρετή των Ελλήνων. Αγώνας δρόμου για στρατιωτικούς, συναυλία της μπάντας του στρατού, παρουσία υψηλόβαθμων αξιοματούχων και άλλα πολλά. 19, 20 και 21 Απριλίου. Τυχαίος ο χρόνος; Δύσκολο.